အပြင်လူမရှုပ်ကြေး-ပထမတွဲ

 အပြင်လူမရှုပ်ကြေး (လမင်းကြီးရေးသည်) အပြင်လူမရှုပ်ကြေး (လမင်းကြီးရေးသည်) အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။ မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်၊ xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx အပြင်လူမရှုပ်ကြေး (၁) ကျနော်က ကျနော်တို့မိသားစုရဲ့တစ်ဦးတည်းသောသားပါ။ နာမည်ကတော့တူးတူးတဲ့။ နေတာကတော့အဖေ့ဘက်ကအဖိုးအဖွားတွေနဲ့၊ ရန်ကုန်ကမနီးမဝေးနယ်မြို့လေးတစ်ခုမှာပေါ့။ ကျနော်ငယ်ငယ်လေးကထဲက၊ အဖေနဲ့အမေတို့ကရန်ကုန်မှာသွားအခြေချပြီးအလုပ်လုပ်ကြတယ်။ ကျနော်နားလည်သလောက်ကတော့ အဖွား (အဖေ့ရဲ့အမေဒေါ်မမကြီး) နဲ့ကျနော့်အမေဒေါ်ထားထားတို့ကနဂိုထဲကသိပ်ပြီးအစေးမကပ်ကြဘူး။ ဒါကြောင့်အမေက ကြာကြာနေမှ တစ်ခါတစ်ခါကျနော့်ဆီလာတွေ့ဖြစ်တယ်ဆိုတာနောက်မှသိလာရတယ်။ တစ်လတစ်ကြိမ် နှစ်လတစ်ကြိမ်တောင် ရှိမယ်မထင်ဘူး။ ဒါပေမယ့်အဖေကတော့ စနေတနင်္ဂနွေပိတ်ရက်ရပြီဆိုရင်အဖွားတို့အိမ်မှာပေးနေထားတဲ့ကျနော့်ဆီကိုအမြဲလာတယ်။ ဒါ့အပြင်တခါတလေ ကျနော်တို့မြို့လေးရဲ အထင်ကရအထိမ်းအမှတ်ပွဲ၊ ဘုရားပွဲတွေမှာလည်းအဖေရောက်လာပြီး ကျနော်မပျင်းရအောင် အမြဲလိုက်ပို့ပေးပြီးပွဲလည်စေတယ်။ အမေကတော့ပါမလာတာများတယ်ဗျာ။ ဩ..မေ့လို့...၊ ကျနော့်အဖေနာမည်ကတော့ဦးတေဇာထူးပါ။ ကျနော်က နဲနဲသတ္တိကောင်းပြီးလုပ်ရဲကိုင်ရဲ၊ ဇရှိတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်၊ ပျက်ချော်ချော်ပြောင်တောင်တောင် မထီတရီကောင်လေးတစ်ယောက်အဖြစ်ကြီးပြင်းလာခဲ့တယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့အဘိုးတို့အိမ်မှာက အမျိုးတွေက ယောက်ျားလေးတွေချည်းများတယ်လေ။ အဖေ့ဘက်မှာကညီအကိုတွေချည်းပဲ။ ဦးလေး၊ ဘကြီးတွေနဲ့သူတို့ကမွေးလာတာတွေကလည်း အကိုဝမ်းကွဲတွေချည်းပဲဆိုပါတော့။ စောစောကပြောသလိုတစ်နေရာစီနေကြပေမယ့် အဖေကမပြတ်တမ်းလာပြီးကျနော့်ကိုစောင့်ရှောက်သင်ပြပေးနေတော့ အဖေနဲ့ကျနော်နဲ့အရမ်းရင်းနှီးနေရတယ်။ ကျနော်ပြဿနာတစုံတရာရှိလို့တိုင်ပင်စရာရှိရင်အဖေနဲ့ပဲတိုင်ပင်။ အဖေ့ကိုပဲပြောတယ်။ အကြောင်းကိစ္စအားလုံးမဖုံးမကွယ်၊ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ။ ကျနော်သိသလောက်အဖေနဲ့အမေကသိပ်ချစ်ကြတယ်။ ကျောင်းပြီးစကထဲကလက်ထပ်လိုက်ကြပြီးကျနော့်ကိုရလာတာပဲ။ အဖေကဗိသုကာပုံစံထုတ်တဲ့အင်ဂျင်နီယာ၊ အမေကအမျိုးသမီးစီးပွားရေးသမား၊ နှစ်ယောက်စလုံးမော်ဒန်ကျကျ၊ နဲ့ရှေးရိုးမဆန်အမြင်ကျယ်ကျယ်ရှိကြတဲ့စုံတွဲပေါ့။ ကျနော် ဆယ်လေးငါးနှစ်သားလောက်လဲရောက်ရော မထင်မှတ်တဲ့ကြမ္မာမုန်တိုင်းတစ်ခုကကျနော်တို့မိသားစုကိုရိုက်ခတ်လာတယ်။ ကျနော့်အဖေကားအက်ဆီးဒင့်ဖြစ်ရာကတဆင့် ဒဏ်ရာပြင်းပြင်းရပြီး ကိုယ်အောက်ပိုင်းလှုပ်မရတော့ဘူး။ ပြန်ကောင်းလာတော့လဲ လေဖြတ်ထားတဲ့လူနာတွေလို မလျှောက်နိုင်တော့ပဲ ဝှီးချဲနဲ့ပဲထိုင်နေ၊ သွားနေရတော့တယ်။ တစ်နှစ်လောက်ကြိုးစားကုပြီးတော့မှ အိမ်ထဲမှာနီးနီးနားနားဟိုဟိုဒီဒီ ခရီးတိုလေးကို လေးချောင်းထောက်နဲ့သွားနိုင်လာတယ်။ ဘဝမှာအခက်အခဲတွေကြုံလာတဲ့အခါပေါ့ဗျာ။ အခက်အခဲဆိုတာက အဖေ့ရဲ့ပုံမှန်ပြန်မရနိုင်တော့တဲ့ကျန်းမာရေးအတွက်ပါ။ ငွေရေးကြေးရေးအခက်အခဲတော့မဟုတ်ပါဘူး၊ အဖေနဲ့အမေတို့ကနဂိုရှိရင်းစွဲကိုကအခြေခိုင်ပြီးသားပါ။ ဒါကြောင့်လဲလက်ရှိနေနေတဲ့ ရန်ကုန်က နှစ်ထပ်အိမ်ကိုရောင်းပြီး တစ်ထပ်အိမ်တစ်လုံးပြန်ဝယ်ပြီးစိတ်ကြိုက်ပြင်ဆောက်တယ်။ ဝှီးချဲနဲ့ပဲနေရတော့မယ့်အဖေ့အတွက် သွားရလာရလှုပ်ရှားရလွယ်အောင်ပေါ့။ တစ်ထပ်ထဲဆိုတော့အပေါ်အောက်တက်ဆင်း အလုပ်ရှုပ်စရာမလိုတော့ဘူးပေါ့။ ကျနော်လည်းကိုယ့်ဖာသာထိမ်းကျောင်းပြီးသွားတတ်လာတတ်တဲ့အရွယ်ရောက်နေပြီဆိုတော့ အရင်ကလိုအဖေကျနော်ဆီမလာနိုင်တော့တဲ့အတွက်ကျောင်းပိတ်ရက်တွေမှာ၊ ကျနော်ကပဲအဖေ့အိမ်ရှိတဲ့ရန်ကုန်လာပြီး အဖေ့ကိုပြုစု၊ အဖေနဲ့ကစား၊ အကြောလေ့ကျင့်ခန်းတွေလုပ်ပေး၊ စကားထိုင်ပြောပေါ့။ တစ်နှစ်လောက်ကြိုးစားကုပြီးတော့မှ အဖေလည်းအိမ်ထဲမှာနီးနီးနားနားဟိုဟိုဒီဒီ ခရီးတိုလေးကို လေးချောင်းထောက်လမ်းလျှောက်အကူပစ္စည်းနဲ့သွားနိုင်လာတယ်။ အဖေကအပြင်မထွက်နိုင်တော့ပေမယ့်၊ အဖေ့ရဲ့လုပ်ငန်းကတော့ဘာမှကြီးကြီးကျယ်ကျယ်ထိခိုက်မသွားလို့တော်သေးတယ်ဆိုရလိမ့်မယ်။ အဖေကဗိသုကာပုံထုတ်သမားဆိုတော့၊ အဖေ့ဆီကိုအလုပ်အပ်မယ့်သူတွေကအိမ်တိုင်ရာရောက်လာပေး၊ လာအပ်ကြတာလေ။ အဖေကအိမ်မှာထိုင်ဆွဲထိုင်လုပ်ရုံပဲ။ ဝင်ငွေကတော့ပြတ်တယ်မရှိလှပါဘူး။ အဖေနေမကောင်းကထဲကကျနော်ရန်ကုန်အိမ်ကိုအပတ်စဥ်ရောက်နေတော့ အရင်က အနေဝေးလို့ခပ်စိမ်းစိမ်းဖြစ်နေတဲ့ အမေနဲ့လည်;ပြန်ပြီးပူးပူးကပ်ကပ်ရင်းရင်းနှီးနှီးပြန်ဖြစ်လာတယ်။ ဒီမှာတင်ကျနော့်စိတ်နှလုံးသားထဲမှာအမေ့ကိုမသိမသာကနေ သိသိသာသာကြီးသတိထားအသိအမှတ်ပြုလာရတာပဲ။ အဲဒီလိုသတိပြုလာမိမှကျနော့်အမေဒေါ်ထားထားဟာ တော်တော်လေးလှပြီးဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ဖြစ်နေမှန်းသိလာရတယ်။ ဘော်ဒီရှိပ်ကလည်းပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးကြီး၊ ဒါပေမယ့်သူ့အရွယ်တခြားအိမ်ထောင်သည်အမျိုးသမီးတွေလို၊ ခါးတုတ် ရင်တုတ်မဟုတ်ပဲ၊ ခါးသေးရင်ချီ၊ ပြေပြစ်တဲ့ဂီတာရှိပ်ကြီးဗျ၊ ဂျောကြီးတစ်လုံးတစ်လုံးကလည်းနည်းတာမဟုတ်ဘူး။ အိုးကြီးကကောက်နေတာ။ ကျနော်လဲလူပျိုပေါက်အရွယ်ရောက်နေပြီလေဗျာ၊ မိန်းမတွေကိုမိန်းမလို ကြည့်တတ်နေပြီ။ အမေကတော့အမေဆိုပေမယ့်၊ မျက်မြင်အမှန်တရားကိုတော့စိတ်ကနေသဘာဝအတိုင်းသုံးသပ်ပြီးနေပြီ။ အမေဒေါ်ထားထားဟာ အနေအထိုင်ခပ်အေးအေးသမားအမျိုးသမီးတစ်ယောက်ပါ။ စကားလဲသိပ်များများစားစားမပြောဘူး။ ဒ ါပေမယ့် ပြောမိလို့အရှိန်ရရင်တော့ ပျော်စရာစကားတွေနဲ့အပြောကောင်းကောင်းဝေဝေဆာဆာပြောတတ်တယ်။ အဲ့လိုအချိန်ကျရင် အမေ့ပုံစံက အမေနဲ့မတူပဲသူငယ်ချင်းတွေလိုပုံစံမျိုးဖြစ်လာတတ်တယ်။ အမေနဲ့အဲ့လိုရင်းရင်းနှီးနှီး ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောဆိုနောက်ပြောင်နေခွင့်ရလာတာကိုလည်းကျနော်သာယာနေမိတတ်ပြီ။ ဒီလိုနဲ့ နှစ်နှစ်သာသာအချိန်တွေဖြတ်ကျော်ခဲ့ပြီး၊ ကျနော်အသက်၁၇နှစ်မှာ ဆယ်တန်းအောင်ခဲ့ပြီး ဒဂုံတက္ကသိုလ်မှာလာတက်ခွင့်ရတော့ ကျနော်လဲ ရန်ကုန်ကအဖေ၊ အမေတို့အိမ်ပြောင်းလာပြီးအတူနေဖို့ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ တစ်ခုကောင်းတာကလည်း ကျနော် အဖေ့ကိုအနီးကပ်ပြုစုခွင့်ပိုရလာတာပါပဲ။ အမေကတော့သူ့အလုပ်အတွက် မနက်အိမ်ကထွက်၊ ညနေပြန်ပေါ့။ တခါတလေလဲအလုပ်သဘောအရ ပွဲလမ်းရှိရင်လည်း အပြန်နောက်ကျတာတွေဘာတွေရှိတာပေါ့လေ။ တက္ကသိုလ်ရောက်လို့မှမကြာသေးဘူးကျနော်လည်းအပေါင်းသင်းကောင်းတွေနဲ့တွေ့ပါလေရော။ ကျနော်ရန်ကုန်ကမိဘတွေအိမ်လာနေပြီးကျောင်းတက်တာ နှစ်လသာသာပဲရှိသေးတယ် ကျနော် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အနှိပ်ခန်းတွေသွားပြီးဖာစချတတ်နေပြီ။ ဒါပေမယ့် တစ်ကြိမ်နှစ်ကြိမ်ပါပဲ။ ကျနော့်စိတ်ထဲမှာသိပ်သဘောမကျ၊ စိတ်မပါတော့ဘူး။ တကယ်တော့ဒါကဘာမှဖီလင်မလာဘူး။ စိတ်ထွက်ပေါက်ရှာ အာသာပြေရုံနဲ့အတွေ့အကြုံရရုံပဲလို့ခံစားလာမိတယ်။ ကျနော်နဲ့ အဖေနဲ့ရင်းနှီးမှုအတိုင်းအတာကသာမန်သားအဖတွေထက်ပိုပြီး ဘာမဆိုဖွင့်ပြောတိုင်ပင်လေ့ရှိတော့ ကျနော်အဲဒီဖာခန်းသွားလည်တဲ့အကြောင်းတွေကိုအဖေ့ကိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲပြောထားတယ်။ အဖေက...၊ "အေး..ဖာချတာတော့ချတာပေါ့ကွာ၊ မင်းလည်းယောက်ျားပဲ၊ သူများသားသမီးမယူနိုင်ပဲဖျက်ဆီးတာထက်တော့ကောင်းပါတယ်။ တခုတော့ရှိတယ်ကွ။ ရောဂါသတိထား၊ အဖော်စွပ်သွား၊ သိပ်ရွဲနေရင်မလုပ်နဲ့၊ တချို့လဲသန့်တယ်ထင်ရပြီးအေကိုက်နေတာတွေလဲရှိတယ်။သတိအမြဲကပ်နေပစေ" "သား..ဒါကိုအမြဲဂရုစိုက်ပါတယ်ဖေဖေ၊ အဲဒါကြီးတွေစွပ်တော့လဲ၊ ဘာအရသာမှမပေါ်ဘူး။ ဖီလင်မရှိတဲ့အတူတူ နောက်လဲသွားမချတော့ပါဘူး။ မထူးပါဘူးဖေဖေရာ၊ ညီနောင်ငါးဦးနဲ့ပဲအပေါင်းအသင်းလုပ်တာကောင်းပါတယ်" ကျနော်ဒီလိုပြောတော့အဖေကသဘောကျပြီးရီနေတယ်။ ကျနော့်မှာအစစအရာရာ ဖာချတာကအစပြောတဲ့အထိအဖေနဲ့ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းရှိခဲ့ပေမယ့် အဖေ့ကိုတောင်ထုတ်ပြောလို့မရတဲ့၊ တစ်ယောက်ထဲပဲရင်ထဲကြိတ်ပြီးသိမ်းထားရမယ့်တိတ်တခိုးဆန္ဒလေးတစ်ခုကတော့ရှိနေသေးတယ်။ အဲ့ဒါကတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သားဆိုတာမေ့လျော့ပြီး အမေဖြစ်သူဒေါ်ထားထားဆိုတဲ့အမျိုးသမီးကြီးအပေါ်မှာတိတ်တခိုးရင်ခုန်တွယ်တာနေမိတာပါပဲ။ အဲဒီဆန္ဒခံစားချက်ကလည်း အခုတစ်နှစ်နှစ်နှစ်အတွင်းအဖေနေမကောင်းဖြစ်လို့ ရန်ကုန်အိမ်ကိုအပတ်စဥ်လာဖြစ်ခဲ့ပြီး အမေနဲ့ပြန်ပြီးနီးနီးစပ်စပ်ပြန်နေခွင့်ရတဲ့အချိန်ကစပြီး ဘယ်အချိန်ထဲက ရင်ထဲခိုကပ်သွားတယ်မဆိုနိုင်တော့ဘူးဗျာ။ စောစောကပြောခဲ့သလို အမေနဲ့ရင်းရင်းနှီးနှီးအနေများလာတော့အမေစိတ်ပါလက်ပါနဲ့စကားတွေပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်လက်ဆုံကျအောင်ပြောလာရင် အမေ့စကားတွေနဲ့အတူစီးမြောပါသွားတယ်။ ငယ်ငယ်ကအမေနဲ့ခပ်ခွာခွာကင်းကွာနေရတော့ ဒါ အမေပဲဆိုတာအသိအမှတ်ပြုရုံကလွဲလို့ဘာမှမပိုဘူး။ အခုတော့အမေနဲ့ရင်းနှီးထိစပ်မှုတွေကပိုပြီးချည်နှောင်လာတယ်။ အမေနဲ့ပြောဆိုနေရရင်ပျော်နေပြီး အတွင်းစိတ်သဏ္ဌာန်ကအမေ့ကိုတွယ်တာမှုအဖြစ်ပြောင်းလဲလာခဲ့တယ်။ ဒီအတွေးခံစားချက်တစ်ခုကတော့တစ်ယောက်ထဲရင်မှာကြိတ်ပြီးသိမ်းထားမိတယ်။ ဘယ်လောက်ပဲရင်းနှီးရင်းနှီးအဖေ့ကိုဘယ်လိုထုတ်ပြောလို့ရမှာလဲ၊ မဟုတ်ဘူးလား။ ဒါပေမယ့်ကျနော်ဘယ်လိုဟန်ဆောင်ကောင်းကောင်း၊ လူကြီးတွေကအကဲဖြတ်တတ်တယ်ဆိုတာနောက်မှသိလာရတယ်။ အခုဒီနှစ်ပိုင်းအတွင်းမှာ အိမ်ကအခြေအနေတွေထဲက ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့အခြင်းအရာတစ်ခုကိုကျနော်သတိထားမိစပြုလာတယ်။ အဲဒါကတော့ နေ့ခင်းဘက်တွေမှာအဖေကဝှီးချဲမှာထိုင်ပြီး လက်ခံထားတဲ့ပုံထုတ်တွက်ချက်မှုတွေလုပ်ရင်လုပ်၊ ခဏတဖြုတ်နားပြီးလှဲလျောင်းအနားယူချင်ယူ၊ ဒီလိုပုံစံနဲ့နေပေမယ့် ညဘက်တွေကျတော့အရင်တုန်းကလို အမေနဲ့တခန်းထဲအိပ်တာမတွေ့ရတော့ဘူး။ သူ့အလုပ်ခန်းနဲ့ကပ်ရက်အခန်းလေးထဲမှာပဲ အိပ်တော့တာကိုသတိပြုမိတာပါပဲ။ အရင်ကနေ့ခင်းခဏတဖြုတ်လှဲရင်သာအဲ့ဒီအခန်းအသုံးပြုပေမယ့်၊ အခုညဘက်မှာပါအဲဒီမှာအိပ်တာတွေ့လာရတယ်။ ကျနော်ဒီအိမ်ကိုရွှေ့၊ လာနေပြီး အခုလွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပတ် သုံးပတ်လောက်ကစပြီး အဖေ့မျက်နှာလည်း သိပ်ပြီးရွှင်ရွှင်ပြပြမရှိဘူး။ နောက်ဆုံးကျနော်သိချင်စိတ်ကိုအောင့်မထားနိုင်တော့ဘူး။ အဖေနဲ့ကျနော်ကသူယ်ချင်းလိုစနောက်ပြီး အမြဲပွင့်ပွင့်လင်းလင်းနေနေကျအကျင့်ကြောင့်အဖေ့ကိုမရှိန်တော့ပဲ၊ ဒဲ့ပဲဖွင့်မေးလိုက်မိတယ်။ "ဖေဖေ ဘာဖြစ်လို့မေမေနဲ့အတူမအိပ်ကြတော့တာလဲ။ သားကြည့်နေတာ သတိထားမိတာ တော်တော်ကြာသွားပြီ.." အဖေ့မျက်နှာက ညှိုးကျသွားပြီးသက်ပြင်းလေးကြီးတစ်ခုချလိုက်ရင်းက..၊ "အင်း..အတူအိပ်ပြီးတော့ ဘာဖြစ်လို့စိတ်ဆင်းရဲဒဏ်ကိုခံနေကြမှာလဲကွာ။ အဖေ့ရဲ့ဒီကိစ္စအတွက်လက်နက်က သုံးမရတဲ့မီးကျိုးမောင်းပျက်ဖြစ်သွားတာ အက်စီးဒင့်ဖြစ်ပြီးကထဲကပဲသားရာ.." အဖေဆိုလိုတာကိုကျနော်ကောင်းကောင်းနားလည်လိုက်တယ်။ ဒါကြောင့်.. "ဖေဖေပြောတာသားသဘောပေါက်ပါတယ်ဖေဖေ။ ဒီအတိုင်းသာဆိုရင်ဖေဖေတစ်ယောက်ထဲရဲ့ဒုက္ခမဟုတ်တော့ဘူး။ မေမေပါခံစားရပြီပေါ့... တကယ့်အခက်အခဲကြီးပါလား" အဖေကခေါင်းကိုလေးလေးကြီးညိတ်လိုက်ရင်း..၊ "အေး..သဘောပေါက်တာကောင်းတယ်၊ မင်းအမေကအခုတော့ အောင့်အည်းနေနေတာပဲ။ ဒါပေမယ့်ဘယ်လောက်ကြာကြာအောင့်နိုင်မလဲသာမသိတာ" ကျနော့်ခေါင်းထဲသိပ်မရှင်းဘူး။ ဒါကြောင့်... "ဘာလဲဖေဖေ..၊ မေမေက ဖေဖေ့ကိုပစ်သွားမယ်လို့ထင်နေလို့လား။ ကြည့်ရတာတော့ဖေဖေတို့နှစ်ယောက်ချစ်ချစ်ခင်ခင်နေနေကြတာပဲ.." အဖေကသက်ပြင်းတစ်ချက်ထပ်ချလိုက်ပြန်ပြီး..ခေါင်းကိုရမ်းခါရင်း.. "မင်းအမေက သနားဖို့သိပ်ကောင်းတယ်။ သူကအရမ်းကြီးအသက်ကြီးသေး၊ အိုသေးတာမဟုတ်ဘူး။ သူ့မှာကသွေးသားကောင်းတုန်း၊ မီးကောင်းတုန်းရှိသေးတယ်။ လိုအင်ဆန္ဒတွေရှိနေတုန်းပဲ။ ဒါပေမယ့်ဖေဖေကသူလိုတာကိုပြည့်စုံအောင်ဖြည့်ဆည်းမပေးနိုင်တော့ဘူး" အဖေ့အသံကတိုးဝင်ပြီးခဏပျောက်သွားတယ်၊ ပြီးမှ...။ "တကယ်လို့မင်းအမေတကယ်ထွက်သွားမယ်ဆိုရင်လဲ ဖေဖေ့အနေနဲ့ဒီကိစ္စကိုလက်ခံနားလည်ပေးပြီး ဖြေသိမ့်နိုင်အောင်ပဲကြိုးစားရမှာပေါ့.." "ဖေဖေ၊ မေမေနဲ့ သားတို့မိသားစုဘဝကို၊ ဘာအနှောက်အယှက်ဥပါဒ်မှမရှိပဲအဆင်ပြေစေချင်တယ်။ သားကူညီနိုင်လို့ရှိရင်အစွမ်းကုန်ကူညီပေးချင်ပါတယ်ဖေဖေ၊ ဖေဖေတို့အဆင်ပြေအောင်ဘယ်လိုနည်းလမ်းရှိလဲ။ သားဘာလုပ်ပေးရမလဲ" အဖေ့ဆီကဘာစကားတခွန်းမှထွက်မလာတော့ပဲငြိမ်ကျသွားတယ်။ အဖေတခုခုကိုလေးလေးနက်နက်စဥ်းစားနေတယ်ထင်တာပဲ။ တော်တော်ကြီးကိုကြာသွားပြီးတော့မှအဖေ့မျက်နှာကပြုံးလာပြီး။ ခေါင်းတစ်ချက်ညိတ်ပြီးတော့မှ..၊ "သားတကယ်ပြောတာလား.." "တကယ်ပြောတာပေါ့ဖေဖေရ၊ ဖေဖေတို့အဆင်ပြေဖို့ဆိုရင်သားဘာလုပ်ပေးရ..လုပ်ပေးရ.." ကျနော်စကားအဆုံးမှာအဖေကမျက်နှာထားခပ်မှန်မှန်နဲ့ပဲ..၊ "ဒါဆို..မင်းအမေနဲ့ဝင်အိပ်ပေးပြီး၊ အဖေ့ကိုယ်စားအကုန်လုပ်ပေးစမ်းပါ..သားရာ.." ----------------------------------------- အပိုင်း(၂) ဆက်ရန် အပြင်လူမရှုပ်ကြေး (၂) "ဒါဆို..မင်းအမေနဲ့ဝင်အိပ်ပေးပြီး၊ အဖေ့ကိုယ်စားအကုန်လုပ်ပေးစမ်းပါ..သားရာ.." "ဗျာ.." ကျနော့်အသံကအရမ်းကျယ်လောင်သွားတယ်လို့ထင်ရတယ်။ အကြီးအကျယ်လဲထိတ်လန့်သွားတယ်။ အဖေ့စကားကြီးကကြည့်ပါဦး။ "ဘုရား..ဘုရား..ဖေဖေရူးသွားပြီလား.." အဖေကပြုံးပြီး.. "မရူးပါဘူး။ တကယ်ပြောတာပါကွ၊ ဖေဖေသိတယ်လေ၊ မင်းအမေဘာလိုချင်သလဲဆိုတာ။ မင်းအမေငါတို့မိသားစုက ခွဲထွက်သွားနိုင်တဲ့အဓိကအချက်က ဒီအချက်ပဲ။ တကယ်လို့တခုခုပြောင်းလဲတိုးတက်မှုမရှိတော့ရင် သိပ်ကြာတော့မှာမဟုတ်ဘူး.." "ဘာဖြစ်လို့သားပဲဖြစ်ရမှာလဲ.." "ဒါဆို..သားကတခြားတစ်ယောက်ယောက်နဲ့ဖြစ်စေချင်လို့်လား.." အဖေ့စကားကြောင့်ကျနော်ပြောမထွက်တော့ဘူး။ တွေးကြည့်တော့ အမေကတော်တော်လှတာ၊ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်းတောင့်တောင့်၊ လှလှ၊ အိုလဲမအိုစာသေး၊ အသက်ကလည်းလေးဆယ်စွန်းစွန်းပဲရှိသေးတာ။ ဒီလိုအနေမျိုးနဲ့ဆိုရင်၊ အဖေ့အစားတခြားယောက်ျားသားတစ်ယောက်ယောက်ရှာပြီးအစားထိုးဖို့ဘာမှခက်မှာမဟုတ်ဘူး။ "ဖေဖေသိပါတယ်ကွာ..မင်းမျက်လုံးတွေကို..၊ မင်းအမေကိုခိုးခိုးကြည့်ပြီး စိတ်ကစားနေတာ၊ ဖေဖေ့အတွေ့အကြုံကိုလိမ်လို့မရဘူးကွ။ ဖေဖေ သားကိုလက်လွှဲပေးရင်ယူရဲလား.." အဖေ့စကားကြောင့်ကျနော်အံ့သြသွားတယ်။ အဖေကအကုန်သိနေတာပါလား။ ကျနော်ငြိမ်ပြီးစဥ်းစားနေမိတယ်။ ဟုတ်တယ် ကျနော်စောစောကဝန်ခံခဲ့သလို အမေ့ကိုခိုးခိုးကြည့်ပြီးစိတ်ကစားနေခဲ့မိတယ်၊ အမေကကျနော့်ရဲ့ အလှဘုရင်မတစ်ပါးပါ။ တိတ်တခိုးစွဲလမ်းနေမိတယ်။ ဒါပေမယ့်မေမေကကျနော့်ကိုမွေးပေးခဲ့တဲ့ အမေအရင်းလေ။ စိတ်ကူးယဥ်အိပ်မက်တစ်ခုထက်မပိုဘူး။ အဖေ့မျက်လုံးတွေကကျနော်အပေါ်စူးစူးစိုက်စိုက်အကဲခတ်နေရင်း..၊ "ဘာတွေရှည်ရှည်ဝေးဝေးစဥ်းစားနေတာလဲ။ မနှမြောဘူးလား။ ဒါမှမဟုတ်မင်းအမေကိုတခြားလူလက်ထဲရောက်သွားမှာမြင်ချင်သလား.." "နှမြောတာပေါ့ဖေဖေရ.." အဖေကစပ်ဖြဖြဲနဲ့... "ဒါဆိုလဲသိပ်အတွေးခေါင်မနေနဲ့တော့၊ ဖေဖေကြည်ကြည်ဖြူဖြူနဲ့သဒ္ဓါလို့ပေးတာနော်၊ မသဒ္ဓါရေစာမဟုတ်ဘူး။ သေချာတွေးကြည့်စမ်း၊ မင်းအမေတို့မိသားစုထဲကခွဲထွက်မသွားပဲတို့နဲ့အတူတူရှိနေဖို့က ဒီတစ်နည်းပဲရှိတော့တာ။ မင်းအမေကကြည့်တော့မထုံတက်တေးနဲ့ အဲ့ဒီဘက်မှာသန်တယ်ကွ၊ နှေးနေရင်မထင်တာတခုခုဖြစ်သွားလိမ့်မယ်.." ကျနော်လည်းအဖေပြောတာကိုလက်ခံသလိုသံယောင်လိုက်ပြီးခေါင်းညိတ်လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့်သေချာအောင်ပြန်မေးရသေးတယ်။ "သားသဘောပေါက်ပါတယ်ဖေဖေ။ ဒါပေမယ့်အမေ့ဘက်ကရော..၊ သူကဒါမျိုးလက်ခံနိုင်ပါ့မလား.." ကျနော်မေးတာကိုအဖေကခေါင်းကြီးတညိတ်ညိတ်နဲ့ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးပြုံးရင်းက.. "အခုအတိုင်းဆို မင်းဘက်ကသဘောတူတယ်ပေါ့၊ မင်းအမေဘက်ကိုတော့ဘာမှမပူနဲ့၊ ဖေဖေ့တာဝန်ထား၊ စည်းရုံးပေးမယ်။ ဖေဖေပြောရင်အဆင်မပြေစရာအကြောင်းမရှိပါဘူးကွာ" ကျနော်ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိတော့ဘူး။ အဖေပြောတာကိုခေါင်းညိတ်ပြီးတော့ပဲအဖြေပေးလိုက်မိတော့တယ်။ အဖေကတော့ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးတဟဲဟဲရီရင်းကျန်ခဲ့တယ်လေ။ အဲဒီလိုအဖေနဲ့ကျနော်တိုင်ပင်မိတဲ့နေ့ ညဦးပိုင်းမှာပဲ၊ အဖေနဲ့အမေတိုးတိုး တိုးတိုးနဲ့ဘာတွေပြောနေဆွေးနွေးနေကြသလဲတော့မသိဘူး။ ကျနော်သူတို့နားသွားပြီးဝင်နားထောင်မနေပါဘူး။ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာဘာသိဘာသာပဲနေလိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့်တချက်တချက်အမေကကျနော့်ဘက်ကိုထူးထူးဆန်းဆန်းအကြည့်တမျိုးနဲ့လှမ်းလှမ်းရှိုးတာတွေ့ရတယ်။ ကျနော်လဲဘာဖြစ်မှန်းမသိဘူး အလိုလိုနေရင်းမနေတတ်မထိုင်တတ်ဖြစ်လာတာနဲ့ ရှောင်တဲ့အနေနဲ့ကိုယ့်အခန်းထဲဝင်လာပြီးကုတ်နေခဲ့တယ်။ နောက်ရက်တွေမှာ အမေကကျနော်နဲ့တွေ့ရင်မျက်နှာခပ်ရှောင်ရှောင်လုပ်နေတယ်၊ မျက်နှာချင်းအဆိုင်မခံဘူး။ ကျနော်လဲအလိုက်သင့်ပဲနေပြီးအဖေ့ကိုလည်း ဘာဖြစ်တာလည်းဘယ်လိုအခြေအနေရှိလည်းထပ်မမေးမိဘူး။ ဒီလိုနဲ့၂ရက်၃ရက်ကြာအပြီးမှာ အဖေကကျနော့်ကို.. "သား..ဟိုတစ်နေ့က ဖေဖေတို့ပြောကြတာတွေမှတ်မိသေးလား။ ဖေဖေမင်းအမေကိုဒီအကြောင်းတွေပြောပြဆွေးနွေးပြီးပြီ.." "မေမေကဘာပြောလဲ..သူလက်ခံနိုင်မှာမဟုတ်ပါဘူး.." "မဟုတ်သေးဘူးကွ..မင်းအမေတော်တော်တော့စဥ်းစားသွားတယ်။ သူစဥ်းစားကြည့်ဦးမယ်တဲ့..၊ ဘာအဖြေထွက်လာမလဲ ခဏစောင့်ကြည့်လိုက်ကွာ.." ကျမနာ်ဘာမှပြန်မပြောဖြစ်ခဲ့ဘူး။ ညဦးပိုင်းမိုးချုပ်စမှာ အမေကပြန်မလာသေးဘူး။ ကျနော်ကလုပ်ပေးနေကျအတိုင်း အဖေ့ကိုရေချိုးခန်းဘက်တွန်းသွားပြီးရေချိုးသန့်စင်ပေးတယ်။ အဝတ်အစားလဲပေးပြီးတော့ အဖေ့အလုပ်ခန်းကိုပို့ခဲ့တယ်။ အခန်းထဲကပြန်ထွက်မယ်လုပ်တော့အဖေကအနားကိုလက်ယပ်ခေါ်ပြီးအသံတိုးတိုးနဲ့.. "တကယ်လို့ ဒီည မင်းအမေတခုခုဆုံးဖြတ်လို့ရပြီး မင်းအခန်းထဲကိုလာခဲ့ရင် အားလုံးအစီအစဥ်အတိုင်းဖြစ်လာပြီလို့သာမှတ်လိုက်ပေတော့၊ အဲဒီကျရင် ဘာမှတွေဝေမနေနဲ့တော့နော်။ လုပ်စရာရှိတာသာရဲရဲလုပ်တော့၊ အဖေကြိုးစားစီစဥ်ထားခဲ့ရတာကို မပျက်စေ မလွဲစေနဲ့။ ဖေဖေ မင်းအမေကိုသားလက်ထဲအပ်တယ်။ အပီအပြင်သာဖြစ်ပစေ၊ ကြောက်နေ၊ အားနာမနေနဲ့..ကြားလား.." အဖေ့ဆီကဒီစကားကြားရတော့ကျနော်သွေးတွေပူတက်လာတယ်။ ရင်တွေကတဒိန်းဒိန်းခုန်ပြီးစိတ်လှုပ်ရှားသွားတယ်။ ဒီနေ့ည ဘာတွေဖြစ်လာမယ်တော့မသိဘူး။ ကျနော်အဖေ့အခန်းကထွက်လာတော့အိမ်ရှေ့မှာအမေ့ကားရပ်ထားတာတွေ့ရတယ်။ အမေပြန်ရောက်နေပြီပေါ့။ ဒါပေမယ့်လူတော့မတွေ့ရဘူး။ ကြည့်ရတာတော့သူ့အခန်းထဲတိုက်ရိုက်ဝင်သွားတယ်ထင်တာပဲ။ အမေက ဒီရက်ပိုင်းအတွင်းရှောင်ရှောင်နေတာ၊ နေပါစေတော့။ ကျနော်လည်းကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်လာခဲ့ပြီး ထိုင်ပြီးဂိမ်းကစားလိုက်။ အွန်လိုင်းရုပ်ရှင်ကြည့်လိုက်အချိန်ဖြုန်းနေလိုက်တယ်။ ကွန်ပြူတာမော်နီတာကနာရီက ည၁၀နာရီပြတဲ့အချိန်လောက်မှာပဲအခန်းတံခါးပွင့်လာပြီးအမေဝင်လာတယ်။ တံခါးကိုကျော်ပြီး၂တောင်၃တောင်လောက်အကွာမှာရှေ့ဆက်မတိုးတော့ပဲငြိမ်ပြီးရပ်နေပါလေရော။ ကျနော်ကရိပ်ကနဲ ရှပ်ခနဲ အသံကြားတာနဲ့ စားပွဲကနေနောက်ပြန်လှည့်ကြည့်ရင်းအမေ့ကိုတွေ့တော့..။ "ဟင်..မေမေ..ဘာကိစ္စရှိလို့လဲဟင်.." အမေကသူ့နောက်ကအခန်းတံခါးကိုဆွဲပိတ်လော့ချလိုက်ပြီး နေရာမှာတင်ရပ်ပြီးငြိမ်နေပြန်ရော၊ ပါးစပ်ကိုတင်းတင်းစေ့ပိတ်ထားပြီးခေါင်းကြီးငုံ့ထားတယ် မျက်ဝန်းတွေကတခုခုကိုဝေခွဲဆုံးဖြတ်လို့မရတဲပုံစံနဲ့။ အမေက ထမီအင်္ကျီအစား၊ နိုင်ငံခြားကဝင်တဲ့ညဝတ်အင်္ကျီရှည် ခရင်မ်ရောင်အပါးစားကိုဝတ်ထားတယ် အင်္ကျီကဂျိုင်းပြတ်ဆိုတော့ မေမေ့လက်မောင်းသားဖြူဖြူကြီးတွေက အခန်းမီးရောင်နဲ့ဝင်းနေတာပဲ။ အမေကအခုထိကျနော်မေးတာမဖြေသေးပဲနေရာမှာပဲငြိမ်ပြီးရပ်နေတုန်း။ ကျနော်နားထဲမှာညနေကအဖေပြောခဲ့တဲ့စကားတွေကိုပြန်ပြီးကြားယောင်လာတယ်။ ("တကယ်လို့ ဒီည မင်းအမေတခုခုဆုံးဖြတ်လို့ရပြီး မင်းအခန်းထဲကိုလာခဲ့ရင် အားလုံးအစီအစဥ်အတိုင်းဖြစ်လာပြီလို့သာမှတ်လိုက်ပေတော့၊ အဲဒီကျရင် ဘာမှတွေဝေမနေနဲ့တော့နော်။ လုပ်စရာရှိတာသာရဲရဲလုပ်တော့၊ အဖေကြိုးစားစီစဥ်ထားခဲ့ရတာကို မပျက်စေ မလွဲစေနဲ့။ ဖေဖေ မင်းအမေကိုသားလက်ထဲအပ်တယ်။ အပီအပြင်သာဖြစ်ပစေ၊ ကြောက်နေ၊ အားနာမနေနဲ့..ကြားလား..") ဒီစကားကိုပြန်စဥ်းစားမိတော့ကျနော့်ကိုတွန်းအားပေးလိုက်သလိုဖြစ်သွားတယ်။ ကျနော်ထိုင်ခုံကထလိုက်ပြီးအမေရပ်နေတဲ့ဆီကိုလျှောက်သွားလိုက်တယ်။ ကျနော်အမေ့ကိုကြည့်လိုက်တော့သူ့ပုံစံကမျက်နှာကြီးပူထူပြီးရှက်နေသလိုပဲ။ ကျနော်ကရှေ့မှာယှက်ထားတဲ့အမေ့လက်နှစ်ဘက်ကိုဆွဲယူလိုက်တယ်။ အမေ့မျက်လုံးတွေကိုတည့်တည့်ဆိုင်ပြီးကြည့်လိုက်တော့ အမေကတချက်ပြန်ကြည့်လိုက်ပြီးမှအကြည့်ကိုလွှဲသွားပြန်တယ်။ ကျနော်လည်းအမေ့လက်ကိုဆွဲခေါ်လာပြီးကုတင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ထိုင်လိုက်ပေမယ့်အမေ့ခန္ဓာကိုယ်ကတုန်လှုပ်နေတယ်။ စိတ်ထဲမှာကဏှာမငြိမ်ဖြစ်နေတဲ့ပုံစံပေါက်နေတယ်။ ထိုင်နေပုံကိုကကြောက်လို့ခန္ဓာကိုယ်ကိုကြုံ့ထားသလိုပဲ။ အမေကကုတင်စောင်းကခြေနှစ်ချောင်းချထိုင်နေတယ်။ ကျနော်ကအမေ့ရှေ့ကကြမ်းပြင်ပေါ်မှာဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး အမေဝတ်ထားတဲ့ညဝတ်အင်္ကျီ (ဂါဝန်ရှည်)ဖြူပါးပါးလေးရဲ့အောက်နားစကိုအသာလေးဖြေးဖြေးချင်းလှန်တင်ကြည့်တယ်။ ဂါဝန်ကရှည်တော့ ဒူးကိုကျော်ပြီးခြေသလုံးတဝက်လောက်ထိဖုံးနေတာလေ။ မေမေကအသားဖြူဖြူနှစ်နှစ်နဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ပါ။ ဂါဝန်အောက်ပိုင်းမဖုံးမိတဲဲ့နေရာကအခုအနီးကပ်မြင်နေရတဲ့ခြေသလုံးသားလေးတွေကဝင်းနှစ်နေတယ်။ အသားပြည့်ပြည့်ခြေဖမိုးခုံးခုံးလေးတွေရယ်။ ခြေသည်းလေးတွေသေချာချွန်းနေအောင်ညှပ်ထားပြီး၊ စတော်ဘယ်ရီရောင်ဆိုးဆေးနဲ့ပေါ်လစ်တင်၊ တန်ဆာဆင်ထားတဲ့ခြေချောင်းသွယ်သွယ်လေးတွေကလဲအရမ်းလှတာပဲဗျာ။ တခါမှခြေထောက်လေးတွေကြည့်ပြီးအမေ့အလှကိုဒီလိုမခံစားမိဖူးဘူး။ အခုမှကျနော် ဒေါင်းပြီးကြည့်ဖူးတဲ့HD ကားတွေထဲက မင်းသမီးရဲ့ခြေထောက်အလှကိုအသားပေးအနီးကပ်ရိုက်ပြထားတဲ့အကွက်တွေကိုပြန်မြင်ယောင်မိတယ်၊ ခြေထောက်လေးကြည့်မိရုံနဲ့ ကျနော်ရင်တွေတသိမ့်သိမ့်နဲ့ခုန်တက်လာမိတယ်။ မိန်းမဆိုတာသူတို့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုချင်းစီရဲ့အလှနဲ့ ကာမဂုဏ်စိတ်ဖြစ်အောင်ဆွဲဆောင်နိုင်မှန်း စာတွေမှာတွေ့ဖူးဖတ်ဖူးခဲ့တာအခုမှနားလည်လာသလိုပဲ။ ကျနော် အမေ့ဂါဝန်အနားစလေးကိုလိပ်ပြီးလှန်တင်လာခဲ့တာ အမေ့ရဲဒူးဖွေးဖွေးလေးတွေပေါ်လာတယ်။ အမေကဒူးနှစ်ဘက်ကိုပူးပြီးကပ်နေအောင်စိထားတယ်။ ကျနော်ဂါဝန်စကိုပေါင်လယ်အထိဆက်လှန်တင်သွားလိုက်တယ်၊ ဒူ းအထက်ဘက်ကပေါင်လုံးကြီးတွေကလဲဖွံ့ဖွံ့ကြီးနဲ့ ဖွေးဥနေတာပဲ။ ကျနော်က ပေါင်အလည်လောက်မှာပဲဂါဝန်စကိုတင်ထားလိုက်ပြီးတော့အမေ့ဒူးလုံးလုံးလေးနှစ်ခုကိုကိုင်ပြီးပွတ်ကြည့်တယ်၊ တကယ့်ကိုစက္ကန်ပိုင်းလေးအတွင်းမှာပါဘဲ၊ ဒူးအထက်ကအမေ့ပေါင်လုံးတွေပေါ်မှာကြက်သီးဖုတွေထလာတာတွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျနော်ကဒူးနှစ်ဘက်ကိုလက်တစ်ဘက်စီနဲ့ကိုင်ပြီးဘေးတဘက်တချက်ဆီတွန်းပြီးဖြဲထုတ်ကြည့်တယ်။ အမေ့ကိုယ်လုံးလေးကတောင့်နေတယ်။ အမေ့ဆီကအသက်ရှူသံပြင်းပြင်းတွေစထွက်လာတယ်။ အခန်းထဲရောက်လာကထဲကအမေ့ဆီကအခုထိဘာစကားတခွန်းမှထွက်မလာသေးဘူး။ နှုတ်ဆိတ်ပြီးငြိမ်ချက်သားကောင်းနေတယ်။ အရှက်ကြီးနေတာလားတော့မသိဘူး။ ကျနော်ဒူးတွေကိုဆွဲဖြဲနေတဲ့အချိန်မှာ အမေ့ကိုယ်လုံးလေးတောင့်နေတာကလွဲရင်၊ ဘာမှငြင်းဆန်တာတို့ရုန်းတာတို့မရှိဘူး။ ဒါပေမယ့်အမေကျနော့်မျက်နှာကိုခပ်ရွဲရွဲမျက်လုံးကြီးတွေနဲ့စိုက်ကြည့်နေတယ်။ ကျနော်လဲအမေ့အကြည့်ဆီကမျက်နှာလွှဲပြီး ကားထွက်လာတဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားကိုပဲငုံ့ကြည့်လိုက်တယ်။ အမေဝတ်ထားတဲ့အစိမ်းနုရောင် ဇာဖောက်ပင်တီလေးကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။ ဇာပါးပါးလေးအောက်ကဖောင်းမို့ခုံးတက်ပြီးမြောင်းရာလေးပေါ်နေတဲ့အရာက၊ ဘာကြီးလဲဆိုတာ၂ခါပြောဖို့တောင်မလိုတော့ပါဘူး။ အောစာအုပ်တွေ၊ နိကက်ပုံတွေ ဒေါင်းလုပ်ဆွဲပြီးအလွတ်ရမတတ်နီးပါးကျင့်ထားဖူးတဲ့ကောင်ဆိုတော့လက်တွေ့ကျကျမြင်လိုက်ရတာကြီးရဲ့ အနံ့အသက်နဲ့ဆွဲဆောင်မှုကြောင့်ကျနော့်အောက်ကညီလေးကထန်ခနဲထောင်ထလာတော့တယ်။ ကျနော်ကအခုဟနေပြီဖြစ်တဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲလက်ထည့်ကြည့်ပြီးအမေ့ရဲ့ပေါင်လုံးကြီးတွေကိုကိုင်ကြည့်လိုက်တယ်။ ကိုင်တာမှ ပေါင်အတွင်းဘေးသားနုနုလေးတွေကိုရွရွလေးပွတ်ပြီးကြည့်တာ။ အမေ့ကြက်သီးဖုလေးတွေကပိုပြီးဖူးထလာတယ်။ အမေကလက်နဲ့အုပ်ထားတာတို့၊ ကာတာတို့၊ တွန်းထုတ်တားဆီးတာတို့လုံးဝမရှိဘူး။ ပါးစပ်ကိုသာတင်းတင်းစိပိတ်ပြီး ကျနော့်လက်တွေကစားနေတဲ့နေရာကိုငုံ့ကြည့်နေတယ်။ နောက်ဆုံးကျနော့်လက်တွေကပေါင်ခြံကြားရောက်လုနီးနေပြီ။ လက်ဖျားကလဲပင်တီခွဆုံအနားသားဆီရောက်ပြီးလျှိုဝင်တော့မယ့်အနေအထားမှာ အမေကပေါင်ကိုရုတ်တရက်ဆွဲစိလိုက်ပြီး၊ နောက်ဆုတ်ရှောင်မလို့ဟန်ပြင်လိုက်တော့ ကျနော်လည်းလက်ညပ်မသွားအောင် အမြန်ရုတ်လိုက်ရပြီး အမေ့မျက်နှာကိုမော့ကြည့်လိုက်မိတယ်။ အမေကကိုယ်လေးတခြမ်းရို့ပြီးမျက်နှာလွှဲသွားတယ်။ ပြီးတော့မှ..။ "မီးအရင်ပိတ်လိုက်ဦးလေကွယ်.." ----------------------------------------- အပိုင်း(၃) ဆက်ရန် အပြင်လူမရှုပ်ကြေး (၃) "မီးအရင်ပိတ်လိုက်ဦးလေကွယ်.." မေမေက ကြားရရုံအသံတိုးတိုးလေးနဲ့ပြောလာတယ်။ တိုးတာမှတကယ့်အသံညှင်းညှင်းလေးနဲ့..။ အခြေအနေကကျနော်ရုတ်တရက်တွေဝေနေသေးတယ်။ နောက်မှသတိဝင်လာပြီးအခန်းမီးကိုထသွားပြီးပိတ်လိုက်ရတယ်။ စာကြည့်စားပွဲကမီးအုပ်ဆောင်းကိုတော့မပိတ်မိဘူး။ ပြန်လှည့်လာဆော့အမေကကုတင်ပေါ်ခြေထောက်တွေတင်ပြီးလှဲနေပြီ။ လက်နှစ်ဘက်ကိုဗိုက်ပေါ်ယှက်ပြီးငြိမ်ငြိမ်လေးပက်လက်လှဲနေတာ။ မျက်နှာကတော့တဘက်ကိုစောင်းလှည့်ထားပြီးကျနော့်ဘက်ကိုလုံးဝလှည့်မကြည့်ဘူး၊ အမေကစာကြည့်စားပွဲကလာတဲ့မီးရောင်ကိုတော့ သိပ်အရေးမထားတော့ဘူးထင်တယ်။ အုပ်ဆောင်းလေးနဲ့ခပ်မှိန်မှိန်ဆိုပေမယ့်မှောင်သွားတဲ့အခန်းထဲမှာထင်ထင်ရှားရှားမြင်နိုင်တဲ့အလင်းရှိသေးတယ်လေ။ ကျနော်ကုတင်နားပြန်ရောက်တော့အမေလှဲနေတဲ့တဘက်ဘေးမှာကပ်ထိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ငြိမ်ပြီးလှဲနေတဲ့ အမေ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အလှကိုကျနော်စိုက်ငေးကြည့်နေမိတယ်။ ညအိပ်ဝတ်စုံဖြူလွလွပါးပါးလေးကိုအသားကပ်ဝတ်ထားလို့အမေ့ကိုယ်လုံးလေးရဲ့၊ ကောက်ကြောင်းအမို့အရှိုက်အဖုအထစ်တွေကမျက်စိနဲ့တပြည့်၊ ရင်ခုန်စဖွယ်မြင်နေရတယ်။ အင်္ကျီပါးအောက်ကနို့အုံကြီးကထွင်းဖောက်မြင်ရလုမတတ်။ နို့လုံးကြီးတွေကအယ်စတုံကြီးတွေ။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကအမေ့ပေါင်ကြားကိုအပွတ်ခံရလို့ ကြက်သီးတွေထလာကထဲကတောင်ထနေသလားပဲ။ ဖူးပြီးအင်္ကျီအောက်ကအတင်းတိုးထွက်နေတာကိုထင်းထင်းကြီးမြင်နေရတယ်။ အမေ့ရဲ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားဆီးခုံနေရာက ဖားခုံညှင်းကြီးတစ်ကောင်ဝင်ခိုနေသလိုခုံးခုံးဖောင်းဖောင်းကြီး၊ တည့်တည့်ပြောရရင် အမေ့စောက်ဖုတ်အုံကြီးကိုပုံစံပေါ်အောင်မြင်နေရပြီလေ။ ကျနော်ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်းခုန်နေပြီ။ လည်ချောင်းထဲတက်လာတဲ့တံတွေးလုံးကြီးကို ဂလုကနဲမျိုချလိုက်ရတယ်။ အမေကလှဲအိပ်နေတော့ ဂါဝန်အောက်နားစက အခုပေါင်လယ်အထိလိပ်တက်နေတာ။ ပေါင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးတွေကကျနော့်ကိုညှို့ယူဖိတ်ခေါ်နေသလိုပဲ။ ကျနော့်လက်တွေကအမေ့ပေါင်သားညက်ညက်လေးတွေပေါ်ကိုအလိုလိုရောက်သွားပြီး ပွတ်သပ်ပေးနေမိပြန်ပြီ။ အမေကတွန့်လိမ်လှုပ်ရှားမလုပ်ပဲငြိမ်ငြိမ်လေးပဲခံနေတယ်။ ဒါနဲ့ကျနော်နောက်တဆင့်တက်ပြီးလက်တွေကိုပေါင်ခွဆုံပို့လိုက်တယ်။ အမေ့ပေါင်ကြားမှာကပ်နေတဲ့ဖားခုံညှင်းကြီးပေါ်မှာ လက်အုပ်ပြီးတင်ထားလိုက်တယ်။ အရင်ကဒီနေရာကိုအခုလိုကိုယ်ထိလက်ရောက်ထိတွေ့ရဲဖို့နေနေသာသာ၊ အဝတ်အစားအပြင်ကပဲစိတ်မှန်းနဲ့ခိုးကြည့်ပြီးစိတ်ကူးယဥ်အိပ်မက်ပဲမက်ခဲ့ရတာ နှစ်နဲ့ချီနေခဲ့ပြီ။ အခုကျနော့်ရဲ့အပြုအမူဟာ သားတစ်ယောက်အနေနဲ့အမေတစ်ယောက်အပေါ်လုံးဝမထိတွေ့အပ်တဲ့ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်း၊ ကန်သတ်ထားတဲ့စည်းကိုစပြီးချိုးဖောက်လိုက်တာပါပဲ။ ဒီနေရာက မိန်းမသားတစ်ယောက်ရဲ့လိင်နဲ့ပတ်သက်တဲ့အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်းတွေမှာ ရင်သားတွေထက်တောင်ပိုပြီးလုံခြုံစွာထမ်းသိမ်းအပ်တဲ့အစိတ်အပိုင်း၊ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ကလွဲပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှပေးမကိုင်သင့်တဲ့ပစ္စည်း။ စောစောပိုင်းကကျနော်ကိုင်မိတော့မလိုဖြစ်တာတောင်အမေက ပေါင်စိပြီးရှောင်ထွက်သွားခဲ့သေးပေမယ့်၊ အခုတစ်ခါမှာတော့ အမေကငြိမ်ပြီးအကိုင်ခံနေတယ်။ ဒါပေမယ့်အမေ့ခြေထောက်တွေကတော့မငြိမ်နိုင်တော့ပဲတွန့်လိမ်လှုပ်ရှားလာပြီ။ ကျနော်နားလည်လိုက်ပြီ။ ဒီပုံစံအတိုင်းဆိုရင် အဖေပြောထားတဲ့အတိုင်းဂွင်ဝင်နေပြီဆိုတာသေချာပြီပေါ့။ ကျနော်လည်းပိုရဲလာပြီးအုပ်ကိုင်ထားရုံသက်သက်က တဆင့်တိုးလို့ အမေ့အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကိုလက်ဖနောင့်နဲ့ဖိပွတ်လိုက်၊ နှုတ်ခမ်းသားထူထူပြည့်ပြည့်ကြီးတွေကိုလက်ချောင်းတွေနဲ့ရစ်လိုက်၊ ဖျစ်ကြည့်လိုက်လုပ်ပေးနေလိုက်တယ်။ ပင်တီအပေါ်ကအုပ်ကိုင်ပြီးလုပ်နေတာဆိုပေမယ့် ပင်တီလေးကစက္ကူတစ်ချပ်လိုပါးပါးလေးလေ။ အဝတ်ရှိပေမယ့်အဝတ်မခံပဲကိုင်နေရသလိုပါပဲ။ အဖုတ်ကြီးရဲ့အထိအတွေ့ကနွေးနွေးကြီးဗျ။ အမေ့ပါးစပ်လေးကမဟတဟနဲ့မျက်လုံးလေးစင်းပြီးရင်အုံကနိမ့်ချည်မြင့်ချည်နဲ့အသက်ရှူမြန်လာတယ်။ စက္ကန့်ပိုင်းလေးမှာပဲ အမေမျက်လုံးဖွင့်လို့ကျနော့ကိုဆိုင်ကြည့်လိုက်ပြီး၊ အမေ့လက်မောင်းတွေကကျနော့်ကျောကိုသိုင်းဖက်လာပါတော့တယ်။ အမေ့ရဲ့မထင်မှတ်တဲ့ လှုပ်ရှားမှုကြောင့် ကျနော်လည်းအမေ့ကိုယ်ပေါ်မှောက်ရက်ကြီးထပ်ကျသွားပြီး အမေ့နို့ကြီးတွေနဲ့ကျနော့်ရင်အုပ်ပိခနဲကပ်မိပြီးတသားထဲလိုဖြစ်သွားတယ်။ နို့ကြီးတွေကအကြီးကြီးတွေ၊ နွေးပြီးအိစက်နေတယ်။ ပေါင်ကြားကကျနော့်လက်တွေလဲအပေါ်ပိုင်းကိုရွှေ့လာပြီး၊ အမေ့နို့ကြီးတွေကိုညှစ်ပစ်လိုက်ဖို့လုပ်တုန်း..အမေကတွန့်ခနဲဖြစ်သွားပြီးကျနော့်လက်တွေကိုသူ့လက်နဲ့ဖမ်းဆုပ်ပြီးဟန့်လိုက်တော့ လက်တွေကဗိုက်ပေါ်မှာတင်ရပ်သွားတယ်။ အမေကနို့ပေးမကိုင်ဘူး၊ ဒါပေမယ့်ကျုံးဖက်ထားတော့အမေ့နို့တွေနဲ့ကျနော့်ကိုယ်နဲ့ တသားတည်းဖြစ်နေတော့လက်နဲ့မကိုင်ရလဲကိုယ်နဲ့ကိုင်နေရသလိုပါပဲလေ။ ဖက်ထားတဲ့အမေ့လက်တွေကကျနော့်လည်ပင်းကိုဆွဲနှိမ်ပြီးပါးနှစ်ဘက်ကိုညှပ်ကိုင်လို့၊ အမေ့ပါးစပ်ကကျနော့်ပါးစပ်ကိုဖိကပ်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းတာကိုခံလိုက်ရတယ်။ အမေ့ကိုကြည့်ရတာ ရက်ပေါင်းအတော်ကြာအစာမစားခဲ့ရလို့ငတ်ပြတ်နေသူတဦးလို အရာအားလုံးကိုမေ့ပြီး၊ အတင်းအငမ်းမရဆွဲစုပ်နမ်းနေတာ။ သေချာတာပေါ့ ကျနော်လည်းလျှာနဲ့အမေ့ပါးစပ်ထဲပြန်ထိုးထည့်ပြီးအမေနဲ့မနီးရိုးစွဲဆာလောင်မှုတွေနဲ့အတူတုန့်ပြန်နမ်းနေမိပြီ။ အမေကခေါင်းပြန်ချပြီးပက်လက်လေးပြန်အိပ်လိုက်ချိန်မှာကျနော်ကအမေ့နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်လျက်သားလိုက်သွားတယ်။ တယောက်နဲ့တယောက်လျှာတွေလူးပြီးအပြန်အလှန်စုပ်နေကြတာပေါ့။ အခုကျနော်အောင့်အည်းထားရတာတွေမိုင်ကုန်သွားပြီ။ ဘာမှစဥ်းစားမနေတော့ဘူး။ အမေဝတ်ထားတဲ့ညဝတ်ဂါဝန်ကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲဆွဲလှန်ပြီး ဗိုက်ပေါ်တွန်းပို့လိုက်တယ်။ ဒါဟာငါ့အမေပါလားဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ဆက်ပြီးအားနာမနေတော့ဘူး အမေ့ခါးကပင်တီသားရေကြိုးထဲလက်ချောင်းတွေသွင်းကလော်ပြီး ဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်။ အမေကအငြင်းအဆန်အရုန်းအကန်မရှိတဲ့အပြင် ဖင်ကိုကြွ ခြေထောက်လေးတွေမြှောက်ပြီး လွယ်လွယ်ကျွတ်ထွက်သွားအောင်တောင်ကူလိုက်သေး။ အမေ့ခြေဖျားလေးတွေကတဆင့်ပင်တီကျွတ်ထွက်သွားတော့ ကုတင်ဘေးကိုလှမ်းပစ်လိုက်ပြီးအမေ့ပေါင်ခွကြားကိုကြည့်လိုက်တော့..အားလားလား..! ကျနော်မင်သက်သွားရတယ် ဖောင်းကားနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ပေါင်ကြားထဲမှာ အပြည့်။ စောစောကကျနော်ပြောသလိုဖားခုန်ညှင်းကြီးလိုဖောင်းဖောင်းကြီး၊ အဲဒါတင်မကဘူး အဲဒီပေါ်မှာစောက်မွေးအုံကြီးကခြုံဖုတ်ကြီးလိုပဲ မဲပြီးတောထနေတယ်။ ဒါပေမယ့်ဆီးခုံဘက်မှာပဲပိုထူပြီး စောက်ပတ်ကွဲကြောင်းကြီးရှိတဲ့နေရာကိုတော့ထင်ထင်ရှားရှားမြင်နေရသေးတယ်။ အဖုတ်ကွဲကြောင်းကမျဥ်းတကြောင်းလိုပိပိရိရိ တဖြောင့်ထဲဖြစ်နေတယ် မုံ့ပေါင်းကြီးတစ်ခုလိုခုံးခုံးဖောင်းဖောင်းကြီးပေမယ့် နှုတ်ခမ်းထူကြီးတွေကအာပြဲနေတာတို့ အစအနမပိရိပဲလန်ထွက်နေတာတွေမရှိပဲ ဓါတ်လှေခါးတံခါးနှစ်ချပ်စေ့ထားသလိုကို စိပိတ်နေတာကအဖုတ်မပျက်စီးသေးပဲလှပနေတုန်းဆိုတာသက်သေပြနေတယ်လေ။ ကျနော့်မျက်စိအောက်ကပစ္စည်းကြီးကိုကြည့်ပြီး၊ မကြာခင်မှာဒီပစ္စည်းကြီးကိုရယူပိုင်ဆိုင်ရတော့မယ်ဆိုတာကိုအလိုလိုသိနေပြီး ကျေနပ်စိတ်တွေပေါ်လာတယ်။ ကျနော်အမေ့စောက်မွေးအုံကြီးကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြီး ဖွမွှကစားလိုက်တဲ့အချိန်မှာ အမေက စောက်ဖုတ်ကိုပိတ်ရ၊ ဖုံးရမယ့်အစား၊ သူ့မျက်နှာနဲ့ပါးစပ်တွေကိုလက်နဲ့အုပ်ပြီးပိတ်ထားတယ်။ အတော်ရှက်နေပုံပဲ။ ဒါပေမယ့်စောက်ဖုတ်ကိုတော့ကျနော်ကိုင်ချင်သလိုကိုင်လွှတ်ပေးထားတယ်။ ကျနော်လဲအချိန်ဆွဲမနေတော့ပဲပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်ပြီး၊ စိတ်ထဲမှာတော့ ကျနော့်မေမေသတိပြန်ဝင်လာပြီးတစုံတရာစိတ်ပြန်မပြောင်းခင်မှာ၊ ကိစ္စပြတ်အောင်အရင်လုပ်မှပဲလို့အတွေးဝင်လာတာနဲ့ အမေ့ခြေထောက်နှစ်ဘက်ကိုကိုင်မပြီးဘေးတဘက်တချက်ကိုတွန်းဖြဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ကျနော့်ကိုယ်ကို အမေ့ကပေါင်ကြားထဲရွှေ့တိုးပြီး အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုဒီတစ်ခါတော့ကျကျနနမိမိရရကြီးကိုင်ပစ်လိုက်ရင်း ကွဲကြောင်းထဲလက်ဖျားထိပ်လေးတွေနဲ့ကလန့်ကော်ပြီးဖြဲကြည့်လိုက်တယ်။ အဲဒီနေရာကတကယ့်အသားနုနုအိအိပျော့ပျော့နေရာကြီးဗျ။ စောက်မွေးအုံပြီးကိုပါတခါထဲရောပြီးကိုင်မိနေတော့ အထိအတွေ့အရသာကနှစ်မျိုးဖြစ်နေတယ်။ စောက်ဖုတ်သားကနုအိစိုစွတ်နေပြီးစောက်မွေးတွေကတော့ခပ်ကြမ်းကြမ်း ရိုင်းရိုင်းအထိအတွေ့ကိုပေးတယ်။ ကျနော်လည်းလုပ်လက်စနဲ့ လက်မလက်ညှိုးနှစ်ချောင်းသုံးပြီး စောက်ပတ်ကြီးကိုဖြဲကြည့်တယ်။ တွေ့ပါပြီဗျာစောက်ခေါင်းအတွင်းသားနီရဲရဲအသားနုတွေ၊ စောက်ဖုတ်ရဲ့အတွင်းကလီစာတွေပေါ့။ ဒီအသားနုတွေကလွန်ခဲ့တဲ့၁၇နှစ်လောက်ကကျနော်တိုးထွက်လာခဲ့တဲ့မွေးလမ်းကြောင်းနံရံကြီးတွေဖြစ်လိမ့်မယ်။ စောက်ပတ်ကြီးကိုဖြဲကြည့်လိုက်တော့မှ၊ စောစောကပိရိအောင်ပိတ်နေတဲ့တံခါးနှစ်ချပ်ထိပ်ကြားကစောက်စိကြီးကပြူးကနဲထွက်လာတော့တာပဲ။ စောက်ခေါင်းသားနီရဲရဲတွင်းပေါက်ထဲမှာ အရည်တွေရွှဲပြီးလဲ့နေပြီဗျ။ ကျနော်လက်ညှိုးထိပ်လေးနဲ့အတွင်းသားနီနီရဲရဲနုနုလေးတွေကို ပတ်ချာလည်လိုက်ပွတ်စမ်းကြည့်နေတယ်။ အမေတချက်နှစ်ချက် လွန့်ကနဲ၊ တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားသေးပေမယ့်ပြန်ငြိမ်ကျသွားတယ်။ ကျနော်ဖာတွေသွားချခဲ့ဘူးပေမယ့် တစ်ခါမှဒီလိုမလုပ်ဖူးခဲ့ဖူးဘူး။ လုပ်စားနေတဲ့အဲဒီဆော်တွေက ဒီလိုလဲစိမ်ပြေနပြေ ပေးမကစားဘူးလေ။ သူတို့လိုချင်တာက မြန်မြန်တက်၊ မြန်မြန်လုပ်၊ မြန်မြန်ပြီးပဲ၊ အခုကတော့အမေကကျနော်သေချာမွှေကြည့်နေတာကို ငြိမ်အိပ်ပြီးခံနေတာ။ အခုအနေအထားက အမေအားလုံးကိုလျော့ထားလိုက်ပြီ။ အဖေနဲ့သဘောတူထားတာတွေလည်းမျက်စိမှတ်လက်ခံလိုက်ပြီ။ အမေကျနော်နဲ့အတူအိပ်ပြီးချစ်တင်းတုံ့တင်နှီးနှောဖို့လည်းမငြင်းတော့ဘူးဆိုတဲ့သဘောပဲ။ ကျနော်..တူးတူးဆိုတဲ့.. သူ့သားအရင်းကလိုးတာကိုခံဖို့အဆင်သင့်ဆိုတာထုတ်မပြောပဲသိနေပြီလေ။ ကျနော့်တကိုယ်လုံးသွေးကြောတွေထဲမှာလှိုင်းတွေ အလိပ်လိုက်အလိပ်လိုက်တက်လာသလိုဖြစ်ပြီးပူထူလာတယ်၊ ကျနော်အမေ့ကိုချစ်တော့မယ်ဗျာ။ ကျနော်အမေ့ပေါင်ကြားနေရာမှာသေချာဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကျနော့်လီးကိုဆွဲယူလိုက်တော့လီးကဘယ်အချိန်ထဲက မာန်ထန်နေသလဲ မသိလိုက်ရဘူး။ လက်ထဲမှာတဆတ်ဆတ်နဲ့ခေါင်းထောင်ပြီးခါနေတာပဲ။ ဒစ်ထိပ်ကအပေါက်ကအရည်ကြည်သီးလေးတွေကစိမ့်ထွက်နေပြီ။ ကျနော်စောစောကသေချာဖြဲရဲကြည့်ထားလို့ခပ်ဟဟဖြစ်နေတဲ့ အမေ့စောက်ဖုတ်ဝကိုကျနော်ဒစ်နဲ့သေချာတေ့ချိန်လိုက်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ရှေ့ကိုအားစိုက်ခါးကော့ထိုးဖင်ကိုကြွပြီးဖိသွင်းကြည့်တယ်။ ဒါပေမယ့်ဒစ်ခေါင်းတောင်အကုန်မဝင်ဘူး ဆက်ထိုးလို့မရလို့ခဏရပ်လိုက်ရတယ်။ စိတ်ထဲမှာအပေါက်ကအရမ်းကြပ်နေတယ်လို့ထင်နေမိတယ်။ ကျနော်ယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူးအမေ့လိုအသက်၄၀ရွယ် အိမ်ထောင်သက်ရပြီးအသားကျပြီးသူမိန်းမတစ်ယောက်က ဘာလို့တအားကြပ်ရတာလဲ။ ကျနော့်လီးထိပ်အတွင်းကြောဒစ်အောက်ပိုင်းကဒစ်နဲ့လီးကိုယ်ထည်ကိုတန်းပြီးဆက်ပေးထားတဲ့ လွန်းကြိုးမျှင်လေးတွေတောင်ပြတ်ထွက်သွားလုမတတ်နာသွားတာလေ။ အမေလဲဒွန့်ခနဲဖြစ်ပြီးတချက်ခပ်ဆတ်ဆတ်ကြီးကိုသိသိသာသာတုန်တက်သွားတယ်။ တဆက်ထဲလိုလိုပဲအံတစ်ချက်ကြိတ်ပြီ းရှုံ့မဲ့နေတဲ့မျက်နှာနဲ့တံတောင်ဆစ်ထောက်အားယူခေါင်းထောင်ထပြီး ပေါင်ကြားကသူ့စောက်ဖုတ်ကိုပြန်ကြည့်ရင်းခေါင်းကိုရမ်းတယ်။ "နာတယ်..ဘာလို့အဲ့လောက်နာတာလဲမသိဘူး" ကျနော်လည်းနာတာပဲ။ လီးကစပ်နေတယ်။ ဒါပေမယ့်လိုးနေတာကအမေဆိုတော့၊ ဖွင့်မပြောရဲဘူး။ ကျနော်လည်းဖြေးဖြေးချင်းအသာချော့ ထပ်ပြီးကြိတ်ထိုးကြည့်တယ်။ ရစ်ပြီးဖိသွင်းရင်းနဲ့ဒစ်ဖူးကြီးတခုလုံးအမေ့စောက်ခေါင်းထဲဝင်သွားချိန်မှာ အမေလဲတချက်ထပ်တုန်တက်သွားပြန်ပြီးပါးစပ်လေးဟသွားတယ်။ "အာ့.." တိုးတိုးညည်းသံလေး..၊ ကျနော်ကစောက်ခေါင်းထဲဒစ်မြုပ်သွားသလောက်နေရာမှာရှေ့မတိုးပဲအသာစိမ်ထားပြီးငြိမ်နေလိုက်တော့ အမေကနှုတ်ခမ်းကိုသွားနဲ့တင်းတင်းကိုက်ထားရင်းက မျက်လုံးဝိုင်းကြီးတွေနဲ့ ကျနော့်မျက်နှာကိုဆိုင်ကြည့်နေတယ်။ ကျနော့်မျက်လုံးထဲအထိကိုကြည့်တာ။ အဲ့လိုဆိုတော့လည်းကျနော်အမေနဲ့မျက်လုံးချင်းဆက်မဆိုင်ဝံ့လို့မျက်နှာလွှဲလိုက်ရတယ်။ အမေကသက်ပြင်းကြီးတစ်ချက်ရှိုက်ချရင်း အိပ်ရာပေါ်ပြန်လှဲချပေးလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်းကိုယ်ကိုရို့ပြီးနောက်ကလိုက်သွားရင်း အမေ့ကိုယ်ပေါ်ခွလိုက်တယ်။ လက်နှစ်ဘက်နဲ့အမေ့ရဲ့ချိုင်းကြားနှစ်ဘက်ထဲထောက်ပြီးဖိချလိုက်တော့အမေက သူ့လက်လေးနှစ်ဘက်နဲ့ကျနော်ရင်ဘတ်ကိုဆီးတွန်းထားလိုက်တယ်၊ သူ့ကိုယ်ပေါ်မဖိချစေချင်တဲ့သဘောပေါ့။ ကျနော်ကဒစ်ခေါင်းတစ်ခုလုံးမြုပ်ပြီးစိမ်ထားတဲ့လီးကို ထပ်ပြီးဖြည်းဖြည်းချင်းနှဲ့သွင်းလိုက်၊ စပြီးသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ကြည့်တယ်။ လီးကတတိတိနဲ့တော့ဝင်သွားလေရဲ့ လီးတဝက်လောက်လဲရှိရော။ ကျနော်ဖြေးဖြေးနဲ့သာသာလေးစညှောင့်၊ စထောင်းတော့တဲ့အချိန်မှာ အမေကနှုတ်ခမ်းတွေကိုကိုက်ထားရင်းတအိအိ တဟိဟိနဲ့ကြိတ်ညည်းနေတာတွေ့ရတယ်။ အမေ့အသက်ရှူသံတွေကပြတ်တောင်းပြတ်တောင်း။ တကိုယ်လုံးအကြောတွေကတောင့်နေပြီး ခြေထောက်လေးတွေဆတ်ဆတ်ခါအောင်တုန်နေပြီး ခြေထောက်တွေပြန်စိဖို့ကြိုးစားနေသလိုပဲ။ ဒါပေမယ့်ကျနော့်တကိုယ်လုံးကြီးပေါင်ကြားမှာခံနေတာဘယ်လိုလုပ်လို့ရမှာလဲ။ ----------------------------------------- အပိုင်း(၄) ဆက်ရန် အပြင်လူမရှုပ်ကြေး (၄) ကျနော်လဲကုန်းလိုးရင်းကနေ ထိုင်ရက်ပုံစံပြောင်းလိုက်ပြီးအမေ့ပေါင်ကြီး၂လုံးကို ပေါင်ရင်းနားလောက်ကကိုင်ကားနိုင်သမျှကားအောင်ဖိထားလိုက်တယ်..ပြီးရော။ ကျနော်ဆက်ညှောင့်တယ် ထိုင်ရက်ဆောင့်တော့ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်အကွာအဝေးကပိုရလာလို့အားပိုပါလာတယ်။ အ မေ့စောက်ဖုတ်ထဲကလီးကိုတဘိဘိနဲ့ညှစ်ပေးလာတာကို စပြီးသတိထားမိလိုက်တယ်။ ဒီ့နောက်မှာတော့လီးကိုရှည်ရှည်ဆွဲထုတ်လိုက်၊ ပြန်ဆောင့်ချလိုက်နဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကမြန်ပြီးပြင်းလာပြီ။ လီးထဲကရောစောက်ဖုတ်ထဲကရော ချောဆီတွေထွက်လာပြီဆိုတော့ ချောချင်တော့လဲမတရားချောနေပြန်ရော။ အမေကလည်းခါးကိုဘယ်ညာလွှဲရင်း အဖုတ်ကိုကော့ကော့ပေးရင်းခံလာပြီ။ နှစ်ယောက်စလုံးစိတ်လိုက်မာန်ပါအရှိန်ကလေးတွေနဲ့ဆိုတော့၊ တစ်ချက်တလေမှာလီးတောင်ကျွတ်ထွက်လုမတတ်ဖြစ်ဖြစ်သွားတယ်။ ဒါကြောင့်ကျနော်လက်ဝါးတွေနဲ့အမေ့ဗိုက်နေရာကိုဖိထားပေးပြီး အမေမတရားကြီးအတင်းမွှေ့ပြီးကော့မထိုးရအောင် ထိမ်းပေးထားရတာပေါ့။ အခုအချိန်လဲရောက်ရော ကျနော်မွှန်နေ၊ ထန်နေ၊ အဆိပ်တက်နေတာပဲရှိတော့တယ်။ လိုးနေရတာငါ့အမေပါလားဆိုတဲ့ အားနာကြောက်ရွံ့မှုတွေလုံးဝမရှိတော့ပဲ အားရှိပါးရှိဆောင့်ဆောင့်ချနေတော့တာ။ တခါထဲ အင်္ကျီအောက်ကအမေ့နို့လုံးကြီးတွေပြုတ်ထွက်လုမတတ်ခါထွက်နေတာပဲ။ ညဝတ်ဂါဝန်ပါးကခါးအထက်ထိပဲလှန်လိုးနေတာလေ။ အပေါ်ပိုင်းကအင်္ကျီအောက်မှာပဲရှိသေးတာ၊ မချွတ်ရသေးဘူး။ ဒါပေမယ့် ခရင်မ်ရောင်အင်္ကျီသားကပါးပါးလှပ်လှပ်လေးဆိုတော့ နို့လုံးကြီးတွေခါနေတာကဖောက်မြင်နေရသလိုပဲ။ ကျနော့်စိတ်ထဲမှာခါရမ်းနေတဲ့နို့ကြီးတွေကိုကိုင်ပြီးဖျစ်ညှစ်ကစားချင်လာတယ်။ ကျနော်ကိုယ်ကိုအမေ့ပေါ်တစ်ခါထပ်မှောက်ချတယ်။ နို့ကြီးတွေကိုအနီးကပ်ကိုင်ပစ်မလို့။ ကျနော့်လက်နို့ကြီးတွေဆီအရောက်ခင်မှာပဲ အမေ့လက်ကဆီးပြီးလှမ်းဆုပ်ထားလိုက်ရောဗျ။ ပြီးတော့ကျနော့်ရင်ဘတ်ကိုစောစောကတစ်ခါလိုပဲပြန်ပြီးကန်ထားပြန်ရော။ အမေကအဖိကိုမခံတာ။ ကြည့်ရတာအမေကသူ့နို့တွေကိုအရမ်းတွန့်တိုတာပဲ။ ဒီလိုပဲတွေးရတော့မယ်။ ဒါပေမယ့်အမေ့အောက်ပိုင်းခါးနဲ့ဖင်ကြီးကတော့မွှေ့ပေးနေတုန်း၊ ကော့ထိုးနေတုန်းပဲ။ အဲဒီတော့အမေအခုလောလောလတ်လတ်စိတ်ဝင်စားနေတာ အောက်ပိုင်းပဲဆိုတာတွေးမိပြီ။ ကျနော်ပြန်ထထိုင်လိုက်ရပြန်ပြီးလိုတာထက်ပိုမွှေ့နေတဲ့ အမေ့ဖင်ကြီးကိုထိမ်းဖို့နောက်တစ်ခါပြန်ဖိထားလိုက်ရတယ်။ ကျနော်လဲအောက်ပိုင်းကိုပဲပြန်ပြီးစိတ်စူးစိုက်လိုက်ရပြန်တာပေါ့။ ပေါင်ကြားထဲငုံ့ပြီး အမေ့စောက်ပတ်ထဲတပြိပြိနဲ့ဝင်နေထွက်နေတဲ့လီးကိုသေချာကြည့်နေလိုက်ရင်းနဲ့ အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုကိုင်၊ အမွေးအုံကြီးကိုလက်နဲ့လိုက်ဖွပြီးဖြဲရဲကြည့်နေတယ်။ လီးဝင်လိုက်ထွက်လိုက်တိုင်းအဖုတ်နှုတ်ခမ်းပါးတွေကလီးနံရံနဲ့ပွတ်ဆွဲခံရပြီးလိပ်ဝင်လိပ်ထွက်နဲ့ပေါ့။ လီးနံရံမှာရောအဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေမှာပါ ဖြူဖြူအစေး အနှစ်တွေကကပ်ပြီးအမျှင်တန်းနေတယ်လေ၊ ဒီလိုမြင်ကွင်းမျိုးတခါမှတေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင်မမြင်ဖူးလို့ကျုပ်ရင်တွေကတဒိုင်းဒိုင်းခုန်အောင်စိတ်လှုပ်ရှားနေမိတယ်။ ဖာချတုန်းကဒါမျိုးမြင်ရဖို့နေနေသာသာ၊ ကောင်မတွေကစောက်ရေတောင်ကောင်းကောင်းထွက်ရဲ့လားတောင်မသိဘူး။ ပြီးတော့ကွန်ဒုံးစွပ်လုပ်ရတာဆိုတော့ငုံ့ကြည့်လဲပန်းရောင်ရော်ဘာသားကြီးပဲတွေ့နေရတာ။ အခုကျတော့ကျနော်အမေ့ကိုဘာမှမစွပ်ပဲ အစိမ်းအတိုင်းလိုးနေတာလေ။ အသားအသားချင်းပွတ်နေရတဲ့အရသာကတခြားဘာနဲ့မှမတူဘူး။ အမေ့စောက်ရေတွေကတအားထွက်ပြီးပွတ်တိုက်မှုကြောင့်အဆီတက်နေတဲ့ဖြူဖြူအနှစ်တွေဖြစ်နေပြီ။ ကျနော်ကအဖုတ်ကိုဖြဲကြည့်နေရင်းက စောက်စိကိုပါပွတ်ညှစ်ပြီးကစားပေးနေလိုက်သေးတယ်။ ဒါကျတော့အမေကကျနော့လက်တွေကိုမတားဘူးကိုင်ချင်သလိုကိုင် ညှစ်ချင်သလိုညှစ်..။ ဘုတ်..ဘုတ်..ဘုတ်..ဘုန်း..ဘုန်း.. ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်.. ဇုတ်ဇုတ်.. ပလိ..ပြိ..ဖျစ်.. "အားးး...ဟာ့..အားးးး...ဟာ့..အင့်..အီးးး...စစ်စ်ရှ်... " အမေသူ့လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ဘေးကမွေ့ရာကို တဘုတ်ဘုတ်နဲ့သတိလက်လွတ်ထုရိုက်နေရင်း ခေါင်းကလဲငါးရံ့ပြာလူးဘယ်ညာရမ်းပြီးတဆတ်ဆတ်ခါနေတယ်။ ဆံနွယ်တွေလဲဝေ့ပြီးပွထကုန်ပြီ။ ပါးစပ်ကလဲအဆက်မပြတ်ညည်းသံတွေတရစပ်ထွက်လာတယ်။ လိင်ဆက်ဆံရလို့သာယာမှုအပြည့်နဲ့ထွက်လာတဲ့ညည်းသံတွေကိုအခုမှနားနဲ့ဆတ်ဆတ်ကြားဖူးသွားပြီ။ အောကားတွေကညည်းသံတွေကတမင်လုပ်ညည်းသံ၊ ဖာခန်းမှာတုန်းကတော့ဘာသံမှမကြားခဲ့ရဘူး။ အခုကြည့်..၊ အမေဘယ်လောက်စိတ်ပါအားသန်နေလဲဆိုရင်၊ ပေါင်ရင်းကနေဖိပေးထားတာတောင်ခါးကိုတအားရမ်းပြီးဖင်ကြီးကိုကော့ထိုးပေးနေတာ ဖင်လုံးကြီးတွေကလေထဲမှာပဲမြောက်ပြီးဝဲနေတယ်။ ကျနော်လဲစိတ်တွေမထိမ်းနိုင်တော့ဘူး အမေ့ကိုအားကုန်သုံးပြီးဒလကြမ်းဆောင့်ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တာ။ ဖုန်း ဖုန်း...ဖတ်..ဖတ်..ဗျစ် ပလိ ဇုတ်..ဇုတ်.. "အိ..အိ..အီးးး ရှူး..အမလေး...အင့် အင့်.. " အမေ့ဆီက ရပ်တော့၊ တော်တော့၊ နာတယ်ဆိုတဲ့ စကားမျိုးတွေတစ်ခွန်းမှထွက်မလာပဲ၊ ဖီလင်အပြည့်နဲ့ညည်းတဲ့အသံလေးတွေကပဲ သူဘယ်လောက်သာသာနေတယ်၊ ခံလို့ကောင်းနေတယ်ဆိုတာပြနေတယ်လေ။ ကျနော်အမေ့ကိုအဲဒီအတိုင်းဆက်ဆောင့်လိုးနေတာ တော်တော်ကြာသွားတယ်။ လိုးသာလိုးရတယ်၊ အခုမှလဲအစရှိသေး၊ အမေနဲ့သားလဲဖြစ်ပြန်တော့ တအားကြီးပွင့်လင်းမှုကမလာသေးတာကြောင့် ပုံစံပြောင်းဖို့တွေလည်း တစ်ယောက်နဲ့တယောက်မပြောရဲ၊ ချလက်စပုံစံတစ်မျိုးထဲနဲ့ပဲကုန်းဆော်နေဖြစ်တာ။ နောက်ဆုံးအမေ့ကိုယ်လေးကတောင့်ခနဲတက်သွားပြီး ပေါင်တွေ၊ ပုခုန်းသားတွေက တဆတ်ဆတ်အကြောဆွဲသလိုတွန့်တွန့်တက်သွားရင်း၊ ခါးကကော့ထိုးလှုပ်ရှားနေတာတွေလဲငြိမ်သွားတယ်။ ပြီးတော့အမောတကြီးအသက်ကိုရှူနေတော့ အမေပြီးသွားပြီဆိုတာမှန်းသိလိုက်ပြီ။ ဒါကြောင့်ကျနော်လည်းအမီလိုက်ရအောင် အရှိန်တင်ပြီး ဒလကြမ်းမန်းဆက်တိုက်ပစ်ဆောင့်ပစ်လိုက်တယ်။ အမေ့ကိုယ်လေးကလဲဆောင့်ချက်နဲ့အတူ သွက်သွက်ခါရမ်းလာပြန်ပြီးပါးစပ်လေးဟလို့ဗလုံးဗထွေးဆက်ညည်းနေတယ်။ အချက်ပေါင်းတော်တော်များများဆက်တိုက်ဆောင့်ပြီးနောက်ဆုံးတော့ကျနော်မရတော့ဘူး။ လရည်တွေဖျောခနဲကန်ထွက်လာပြီ..။ ကျနော့်ရဲ့ လဥထဲကထုတ်လုပ်စုဆောင်းထားတဲ့မျိုးရည်၊ သုက်ရည်တွေက အခုတော့ပရက်ရှာပန့်တစ်ခုနဲ့တွန်းတင်လိုက်သလိုပဲ ပြင်းထန်တဲ့တွန်းကန်အားနဲ့ အမေ့မွေးလမ်းကြောင်းစောက်ခေါင်းထဲကတဆင့် သားအိမ်ဝထဲထိရောက်အောင်ပန်းထုတ်ဖြည့်ဆည်းပေးလိုက်တယ်။ ကျနော့်လီးကတစစ်စစ်တပျစ်ပျစ်နဲ့နဲ့အရည်တွေညှစ်ချနေတုန်းမှာပဲ။ အမေ့စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေကကျနော့်လီးကိုဆွဲဆွဲစုပ်ပြီးကူညှစ်ပေးနေတယ်လေ။ တစ်ချီကောင်းကောင်းပြီလို့ကာမပန်းတိုင်ပြိုင်တူရောက်အောင်အားကုန်ကြဲလိုက်ရတာ မောသလားတော့မမေးနဲ့တော့။ ကျနော်ကထိုင်ရက်ကြီး မကုန်းတကော့ဆောင့်ပေးနေရတာဆိုတော့ မောလဲမောညောင်းလဲညောင်းပေါ့။ ကျနော့်လရည်နောက်ဆုံးအစက်တွေကုန်တော့မှပဲကျနော်လဲအမေ့ပေါ်မှောက်ရက်သားထပ်ကျသွားပြီးကုန်းဖက်ထားမိချိန်မှာ၊ အမေကလည်း ကျနော့်ကျောကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ပြန်ဖက်ထားတယ်။ အမေကငြိမ်ပြီးဖက်ထားပေမယ့်အသက်ရှူသံကြီးကတဟူးဟူးနဲ့ပေါ့။ စောစောကသာအမေကအတင်းတွန်းတွန်းထုတ်နေတာ။ အခုကျတော့လဲ ကိုယ်ချင်းထပ်ပြီးပိကပ်နေတာ၊ အမေ့နို့လုံးအိအိကြီးတွေကနှစ်ယောက်ကြားမှာကူရှင်ကြီးတွေလိုပဲ။ ကျနော့်ရင်ပတ်ကိုကပ်ဖိထားတာအိညက်နေတာပဲ။ အဲ့လောက်ကြီးနှစ်ကိုယ့်တစ်စိတ်ကပ်ဖိပြီးတသားထဲလိုဖြစ်နေတော့အမေ့နှလုံးခုန်သံပြင်းပြင်းကတဒုတ်ဒုတ်နဲ့တောင်ကြားနေရတယ်။ အတော်လေးကြာလို့နှလုံးခုန်သံတွေပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာပြီးအမောပြေသလိုရှိသွားတော့မှ၊ အမေ့ဆီက ကျကျနနပထမဦးဆုံးစကားသံထွက်လာတယ်၊ ဆိုလိုတာက ကျနော့်အခန်းထဲအမေစဝင်လာကထဲက အခုမှအဓိပ္ပါယ်ပါပါစကားစပြောဖြစ်တာပြောပါတယ်။ "ကဲ..ခဏဖယ်ပေးဦးသားရာ..၊ မေမေအသက်ရှူကြပ်လိုက်တာ။ သူ့ကိုယ်အလေးကြီးနဲ့လာဖိထားတယ်..ဟွန့်.." ကျနော့်လီးကြီးက အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာတပ်ရက်သားကြီးရှိတုန်းပဲ၊ မချွတ်ရသေးဘူး။ ကျနော့်ကိုအမေကအသာဘေးတွန်းထုတ်လိုက်တော့ ကျနော်လဲဘေးကိုလှိမ့်ဆင်းလိုက်တယ်။ လီးကလဲအခုမှအမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကဗလွပ်ဆိုပြီးကျွတ်ထွက်လာသလို။ စောက်ပတ်ကြားထဲကလဲ ကျနော်ညှစ်ချပြီးဖြည့်ပေးထားတဲ့သုက်ရည်ဖြူဖြူတွေကဆက်တိုက်လိမ့်ဆင်းပြီးအန်ကျလာတယ်။ အမေကဘေးတိုက်ကျသွားတဲ့ကျနော့်ကျောကိုသူ့လက်ဖဝါးလေးနဲ့ဖွဖွပွတ်ပေးနေရင်း အသံမျှင်းမျှင်းလေးနဲ့... "သားလီးကြီးက ကြီးလိုက်တာ နင့်နေတာပဲကွာ။ မေမေတောင်နှစ်ကြိမ်ဆက်တိုက်ပြီးသွားတယ်။ လုပ်တတ်လိုက်တာ.." ကျနော်အမေ့ပါးစပ်ကဒီစကားမျိုးကြားရမယ်လို့တခါမှမထင်ထားခဲ့ဖူးဘူး။ ဒါပေမယ့်အခုတကယ်ကြားလိုက်ရတာပါ၊ ကြည့်ရတာအမေရမ္မက်စိတ်တွေအထန်မကုန်သေးဘူး။ အခုလောလောလတ်လတ်ရလိုက်တဲ့ကာမရသပျော်ရွှင်မှုကြောင့် ကျနော့်လိုသူ့သားအရင်းကို ဒီလိုကြီးပြောချလိုက်တာ။ အမေဒီလိုပြောလာတော့မှကျနော်လည်းဘာမှမထိမ်းတော့ဘူး အမေ့နို့ကြီးတွေဆီလက်လှမ်းနယ်လိုက်ရင်းက။ "ဒါဆို သားကိုနောက်ထပ်ပေးလုပ်ဦးနော်.." အမေကဘာမှပြန်မပြောဘူး၊ ဒါပေမယ့်ကုန်းထပြီးကျနော်နဲပါးစပ်ချင်းတေ့နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်ပြီးနမ်းလိုက်ပြီးမှ ပြန်ခွာပြီး.. "လင်မယားတွေအပြောနဲ့ပြောရင် လိုးတယ်လို့ခေါ်တာမဟုတ်ဘူးလား.." အမေ့ရဲ့တုန်ပြန်လာတဲ့အဖြေကြီးကဒဲ့ကြီး၊ ကျနော်သဘောကျလို့ပြုံးတောင်ပြုံးမိသွားတယ်။ ပြီးတော့မှအမေ့ကို..၊ "လင်မယားလိုဒဲ့ပြောရင်တော့ပေးလိုးပါဦးလို့ပြောရမှာပေါ့၊ အဲဒါဆိုသားကအမေ့လင်၊ လင်ငယ်ပေါ့..ဟုတ်လား။ ဒါပေမယ့် အမေ့လင်ကြီးကိုယှဥ်နိုင်မှာမဟုတ်ပါဘူး" အမေကသဘောကျတဲ့အပြုံးကြီးကြီးတစ်ခုခပ်နွဲ့နွဲ့ပြုံးချလိုက်ရင်း။ "လင်ကြီးရဲ့မြွေက အခုပါးပျဥ်းမထောင်နိုင်တော့ဘူး။ လင်ငယ်လေးကတော့တရှူးရှူးနဲ့မာန်ပါလိုက်တာ။ အားသန်တဲ့မြွေလေးကိုပဲကြိုက်သွားပြီ.." ကျနော့်စိတ်ထဲတွေးလိုက်မိတာက..၊ ကျနော်အမေ့ကိုလိုးဖြစ်လိုက်မိလို့သာပဲ။ တကယ်လို့အဖေနဲ့ကျနော်တို့အစီအစဥ်ချပြီးအမေ့ကိုမလိုးလိုက်မိရင်ပြောလို့မရဘူး၊ အမေ ဒီလိုထန်ပုံနဲ့ နောင်မကြာခင်မှာ အမေတခြားယောက်ျားတစ်ယောက်ယောက်နဲ့လင်ငယ်နေတော့မှာကျိန်းသေသလောက်ရှိတယ်။ ဒီတိုင်းဆိုရင်ကျနော်အမေ့ကိုလိုးလိုက်တာမမှားဘူးလို့ဆိုရမယ်။ စိတ်ထဲမလဲနဲနဲတော့ပေါ့သွားတယ်။ အနည်းဆုံးတော့အမေကျနော့်လီးကိုစွဲလမ်းသွားအောင်လုပ်နိုင်ခဲ့ရင်၊ အမေတခြားလီးတွေထွက်ရှာဖြစ်တော့မှာမဟုတ်ဘူး။ အဖေတွေးသလို မိသားစုထဲမှာပဲပြေလည်အောင်ဖြေရှင်းပြီးသားဖြစ်သွားပြီ။ ပြောရင်းဆိုရင်းကျနော့်လီးကပြန်တောင်လာပြန်ပြီ။ ကျနော်ထထိုင်လိုက်ပြီးအမေ့ကိုဆွဲပွေ့လို့အမေ့နှုတ်ခမ်းထွေးထွေးနီစွေးစွေးကိုစိတ်လိုလက်ရတရှုက်မက်မက်စုပ်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ အမေကလည်းကျနော့်လည်ပင်းကိုသိုင်းခိုပြီးသူမလျှာကိုကျနော့်ပါးစပ်ထဲထိုးသွင်းပြီးတုန်ပြန်နမ်းလာတယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ကျနော်အမေ့ရဲညဝတ်ဂါဝန်အင်္ကျီတစ်ထည်လုံးကို ခေါင်းပေါ်ကမပြီးအောင်အောင်မြင်မြင်ဆွဲချွတ်ချလိုက်နိုင်တယ်။ အခုတော့အမေ့ရဲတစ်ကိုယ်လုံးမိမွေးတိုင်းဘမွေးတိုင်းနိကက်ကြီးဖြစ်သွားပြီ။ ကျနော်အမေ့နို့ကြီးတွေကိုအားရပါးရကိုင်ညှစ်ရင်းကုန်းစို့ပစ်လိုက်တယ်၊ ဒီတစ်ခါတော့အမေလုံးဝအငြင်းအဆန်၊ လုပ်တာ၊ တွန်းထုတ်တာတွေမရှိတော့ဘူးနို့ကြီးတွေကိုကော့ကော့ပြီးပစ်တောင်တင်ပေးနေလိုက်သေးတယ်။ အခုတစ်ခါပြန်အစမှာကျနော်တို့သားအမိနှစ်ယောက်ကြားမှာတော်တော်ကြီးကိုပွင့်လင်းသွားပြီလို့ဆိုရမယ်။ ကျနော်အမေ့တကိုယ်လုံးကိုစိတ်ကြိုက်ကိုင်လို့ကစားလို့ရသွားပြီ။ ကျနော်အမေ့ဆံနွယ်စလေးတွေနမ်းရင်း၊ မျက်နှာအနှံ့၊ လည်တိုင်အနှံ့၊ ရင်အုံ၊ နို့ကြီးနှစ်လုံး၊ ခပ်ရှပ်ရှပ်ဗိုက်သားပြင်၊ ချပ်တွင်းလေးတွေကိုနေရာအနှံ့စိမ်ပြေနပြေနမ်းရင်းအမေ့ရမ္မက်စိတ်ကိုနောက်တစ်ကြိမ်ထကြွအောင် ဆွပေးနေရင်းတပြိုင်ထဲမှာ၊ အမေ့လက်လေးကိုဆွဲပြီး ကျနော့်လီးပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်။ အမေရုတ်တရက်တော့တွန့်သွားသေးပေမယ့်၊ လီးကိုလဲကိုင်မိရောသေချာကျစ်ကျစ်ပါအောင် တင်းတင်းဆုပ်ပြီး ရှေ့ထိုးနောက်ငင်လျှောတိုက်ပြီးဂွင်းကိုင်ပေးတော့တာပဲ၊ မိနစ်ပိုင်းလောက်ပဲကြာပါတယ်။ အမေကထထိုင်ပြီးလီးကိုပါးစပ်ထဲကောက်ထည့်လို့ပုလွေကိုင်ပါတော့တယ်။ အမေ့လျှာနဲ့ပါးစပ်နွေးနွေးလေးကလိမ်းလှည့်ပြီးစုပ်လိုက်တာ၊ ကျနော်တောင့်ကနဲဖြစ်သွားရပြီး လီဆီကစိမ့်ကနဲကျင်ကနဲနဲ့တလှပ်လှပ်ဖြစ်ပြီးကောင်းလိုက်တာလေ။ အမေကဒစ်ထိပ်ကိုငုံစုပ်လို့တမျိုး။ ထိပ်ပေါက်လေးကိုလျှာဖျားလေးနဲ့ထိုးလိုက်၊ လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်ထောင်ပြီး၊ လီးတံပတ်ချာလည်အရေပြားကိုလျှာပြားနဲ့ပတ်လျက်လိုက်၊ ကောင်းကောင်းမှုတ်ပေးနေတာလေ။ နောက်ဆုံးကျနော်လဲမနေနိုင်တော့ဘူး၊ အမေ့ကိုပက်လက်ဆွဲလှန်ပြီးပေါင်ကြီးတွေကိုင်ဖြဲတွန်းတင်လိုက်တယ်။ W ပုံစံဖားပေါင်စင်းလည်းဖြစ်သွားရောတခါထဲတက်ခွ၊ နသားပါယားပြီးအပြတ်ဆောင့်ဆောင့်ပြီးကစ်တော့တာပဲ။ ကျနော်တို့သားအမိရဲ့ဒုတိယဂိမ်းပွဲလေးစခဲ့တယ်။ ထွေလီကာလီ ပိုဇေရှင်တွေမပြောင်းတော့ပဲလှေကြီးထိုးနဲ့ပဲ မီးကုန်ယမ်းကုန်အားကုန်ကြဲလိုက်ကြတာ၊ ဒုတိယအကြိမ်မြောက်အထွတ်အထိပ်ရောက်ကြပြီး၊ ရင်ပတ်ပေါ်မှောက်ရက်ခွရက်သားကြီးတွေဖက်ပြီး မောမောနဲ့အိပ်ပျော်သွားကြတော့တာ မိုးလင်းမှပဲနိုးကြတော့တယ်။ ----------------------------------------- အပိုင်း(၅) ဆက်ရန် အပြင်လူမရှုပ်ကြေး (၅) ကျနော်နိုးလာတော့ အရင်တစ်ယောက်ထဲအိပ်တုန်းကဖြစ်နေကြပုံစံအတိုင်း လီးကြောတွေထောင်လျက်သားနဲ့နိုးလာတယ်။ ကျနော့်စာကြည့်စားပွဲကစားပွဲတင်မီးအိမ်ကလည်း ညတုန်းကအတိုင်းပွင့်ရက်ကြီးပဲ။ အခန်းကအခန်းဆီးတွေပိတ်ထားတော့ မနက်အလင်းရောင်ကအခန်းထဲမဝင်နိုင်ပဲမှောင်နေတုန်းပေါ့။ အမေကကျနော့်ဘေးမှာစောင်လေးတဝက်တပျက်ခြုံလို့အိပ်မောကျနေတုန်းပဲ။ ကျနော်လည်းပြန်မှေးနေလိုက်တယ်။ ခဏကြာတော့အမေနိုးလာတယ်။ ကုတင်တစ်ဘက်ကိုနဲနဲတိုးပြီးထထိုင်တာတွေ့ရတယ်။ သူ့ကိုယ်သူတစ်ချက်ငုံ့ကြည့်တယ်၊ ကျနော့ဆီဝေ့ခနဲတစ်ချက်ကြည့်ပြီးတခါပတ်ဝန်းကျင်ကိုကြည့်ပြန်တယ်။ ကုတင်ပေါ်မှကျွတ်နေတဲ့ ညတုန်းကဂါဝန်ကိုကောက်စွပ်တယ်။ ပြီးမှတဘက်ကိုလှည့်ပြီးကုတင်ပေါ်ကဆင်းလိုက်ပါရော။ ကုတင်ဘေးမှာချွတ်ပြီးပစ်ထားလို့ကျနေတဲ့ ပင်တီကိုအမေကုန်းအကောက်မှာပဲ၊ ကျနော်နောက်ကကပ်လိုက်သွားပြီး အမေကုန်းနေတုန်းမှာပဲ၊ ဂါဝန်ပါးလေးကိုဖင်ကလှန်တင်ပစ်လိုက်တယ်။ ဟိုက်..သောက်ကျိုးနဲ..ဒီလိုကုန်းကြီးနေတော့မှ အမေ့ဖင်ကြီးကဖွေးဖွေးဥဥကြီးနဲ့ပြူးပြဲနေတာပဲဗျ။ မို့မို့ဖောင်းဖောင်းစောက်ဖုတ်သားထူထူကြီးက ဖင်ကြားကနေနောက်ကိုအမြောင်းလိုက်ပြူထွက်နေတယ်။ ဒီလိုကြီးမြင်ရတော့ကျနော်ဆက်ပြီးအောင့်မထားနိုင်တော့ဘူး။ အမေ့ဖင်ကြီးနောက်အတင်းကပ်သွားပြီးဖင်ကြီးနှစ်လုံးကိုပယ်ပယ်နယ်နယ်၊ အရင်နယ်လိုက်ပြီးမှဖင်ကြားနဲ့စောက်ပတ်ကြီးကိုလက်နှစ်ဘက်နဲ့ ဖြဲရဲပြီးဟလိုက်တယ်။ အတွင်းကစောက်ခေါင်းသားရဲရဲကြီးပေါ်အလာမှာကျနော်ပါးစပ်အပ်ပြီးတစ်ချက်အားရပါးရကြီးကုန်းစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ အမေ့စောက်ဖုတ်မှာမနေ့ညကလိုးလို့ထွက်ထား၊ပေထားတဲထားတဲ့လရည်နဲ့စောက်ရည်အစအနတွေကကျန်နေသေးတော့ ညှီတီတီနဲ့အနံ့ရနေတယ်။ ဒါပေမယ့်ကိစ္စမရှိဘူး ကျနော် ရွံလည်းမရွံနိုင်တော့ဘူး။ သူ့ဘာသာအိပ်ရာကထပြီး အိမ်သာဘက်သွားမလို့စိတ်ကူးထားတဲ့အမေလဲ ရုတ်တရက်ထင်မထားပဲဖင်လှန်အနှိုက်ခံလိုက်ရတော့တော်တော်ကြီးလန့်သွားပြီး.. "အိုးးး..အမလေး..ဘာ..ဘာလုပ်မလို့လဲ.." "လိုးမလို့ မေမေ..၊ အမေပြောခဲ့သလိုလင်မယားတွေဆိုတာလိုးရတယ်မဟုတ်လား.." ကျနော် ဒါပဲပြန်ပြောပြီးအမေ့နောက်မှာဒူးထောက်ဝင်ပြီးနေရာယူလိုက်တယ်။ အမေက အခုကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်မှာ လေးဘက်ထောက်ကုန်းရက်ကြီးအနေအထားနဲ့လေ။ ပြန်ဝတ်ထားတဲ့ဂါဝန်ကိုလဲကျနော်ကခါးပေါ်လှန်တင်ထားပြီးသား။ ကျနော်လည်းလီးကအသကုန်ပြန်တောင်နေပြီဆိုတော့ အချိန်သိပ်မဆွဲတော့ဘူး အမေ့ခါးလေးနဲဖင်ကြီးကိုကိုင်ထိမ်းပြီး၊ ဖင်ကြားထဲကအမြောင်းလိုက်ကြီးပြူးထွက်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကြားနေရာကိုချိန်ပြီးခါးကော့ထိုးချလိုက်တယ်။ ပစ်မှတ်တည့်သလား၊ အပေါက်မှန်လားမှားလားတောင် သေချာမကြည့်နိုင်ပါဘူး ဂမူးရှူးထိုးနဲ့၊ ဒါပေမယ့်ဂွင်တည့်သွားတယ်ဗျ။ တခါထဲအဖုတ်ထဲကိုဗြိခနဲဝင်သွားတယ်။ "အင့်..အမလေး ဖြေးဖြေးဟဲ့..စောစောစီးစီး ဘာဖြစ်လာတာလဲ.." ပါးစပ်ကပွစိပွစိပြောလိုက်ပေမယ့်ဖင်ကြီးကကော့တက်ပြီးနောက်ပစ်ပေးလာတယ်။ ကျနော်လဲနောက်တစ်ကြိမ်ခပ်ဆတ်ဆတ်ဆောင့်သွင်းလိုက်ပြန်တယ်။ အမှန်တော့ အမေ့ကိုလှန်ပြီးတော့သာကောက်ဆော်လိုက်တာ၊ ဘာမှနှူးနှပ်ရသေးတာမဟုတ်၊ အခုမှအမေ့တုန့်ပြန်မှုကစတာ။ အခြောက်တိုက်ပုံစံမျိုးဆိုတော့ကြပ်ပြီးနာတာပေါ့။ နှစ်ယောက်သားကြိတ်ပြီးဆက်လုပ်ဆက်ခံနေကြတယ်။ ကျနော်ဖာချခဲ့ဘူးတာတောင်မှ၊ ဒီလိုခွေးလိုးလေးဘက်ထောက်ပုံစံမျိုးတခါမှမချခဲ့ဖူးသေးဘူး။ အောကားဗွီဒီယိုတွေထဲမှာပဲကြည့်ဖူးတာလေ။ အခုကျနော်လက်တွေ့စမ်းနေရပြီပေါ့။ ပထမဆုံးဒီပိုဇေရှင်နဲ့စမ်းရတော့စိတ်လှုပ်ရှားမိတာအမှန်ပဲ။ ပြီးတော့အမေ့ဖင်ထွားထွားကြီးတွေကိုကျနော့်လက်ထဲပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ဆုပ်ကိုင်ပြီးဆောင့်နေရတာကိုကပြောမပြတတ်အောင်ကောင်းတဲ့ဖီလင်ကြီးဗျ။ အမေလဲ ဘာမှငြင်းဆန်တာတွေရုန်းကန်တာတွေတချက်မှမရှိပဲဖင်ကြီးကုန်းပြီးမှိန်းခံနေတော့တာ။ အမေ့အဖုတ်ထဲကလည်းစောက်ရေတွေရွှဲအိကျလာပြန်ပြီ။ လိုးရဆောင့်ရ လီးအဝင်အထွက်ကလဲချောလာပြီ၊ ကျနော်လဲအားကုန်သုံးပြီးစိတ်ရှိလက်ရှိဆော်ပစ်ဆောင့်ပစ်နေတယ်။ ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်.. ဖောက်..ဖောက်ဖောက်.. ဇိ ဗလစ်.. ဗျစ်.. "အိ အိ အိ အိ အားးး ဘယ်လိုတွေတောင်လုပ်နေတာလဲကွာ..၊ သူ့လီးကြီးကအကြီးကြီးပဲ.. ကောင်းတယ်..၊ အင့်..အင့်..ယောက်ျား..ဆောင့် အီးးး" အမေကခေါင်းကိုဆတ်ဆတ်ခါအောင် ဘယ်ညာရမ်းခါရင်း အော်ညည်းနေတယ်။ ပါးစပ်ကလဲလွတ်ပြီး ကျနော့်ကိုယောက်ျားလို့ခေါ်နေပြီ။ ဖီလင်အရမ်းတက်ပြီးကျနော့်ကိုအဖေနဲ့မှားနေပြီထင်တာပဲ။ ကျနော်လည်းအမေ့ကိုယ်ပေါ်ကုန်းထပ်ပြီးခါးလေးကိုဖက်ဆောင့်ရင်း ခါးအောက်ကလက်ရှိုပြီးကျနော့်လီးကြီးတပျိပျိဝင်ထွက်နေတဲ့ အမေ့စောက်ဖုတ်ရှိရာကိုစမ်းနှိုက်လိုက်တယ်။ လက်ကမော်တော်ကားအင်ဂျင်ထဲကပစ်စတင်ကြီးတဗျောင်းဗျောင်းခုတ်နေသလို လီးနဲ့စောက်ပတ်ပွတ်ဆွဲနေတဲ့နေရာကိုကိုင်မိတယ်။ ချွဲကျိကျိချော်တော်တော်အထိအတွေ့နဲ့ စီးထန်းနေတဲ့အမွေးကြမ်းကြမ်းတွေကိုကိုင်မိလိုက်တယ်၊ ဘယ်သူ့အမွေးတွေလဲ၊ နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့အမွေးတွေပဲလားတော့မသိဘူး ကိုင်မိရင်းသွေးတွေတောင်ပိုဆူတက်လာတယ်ဗျ။ ဆောင့်ချက်တွေကပိုအားပါလာတယ်။ ကျနော့်နောက်လက်တစ်ဘက်ကလဲအောက်ကရှိုပြီး တွဲလောင်းကြီးဘောင်ဘင်ခတ်ရမ်းနေတဲ့အမေ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုညှစ်ပြီးကစားနေလိုက်တယ်။ အခုအမေ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုကိုင်ချင်ရာကိုင်၊ ဘာမှမပြောတော့မတားတော့ဘူး၊ အားလုံးပတ်စ်ဖြစ်သွားပြီပေါ့။ အမေ့နို့ကြီးတွေကအယ်စတုံကြီးတွေ စီးစီးပိုင်ပိုင်လက်နဲ့အပြည့်ကိုင်လို့ကောင်းပါ့...။ ခဏကြာတော့ကျနော့်အာရုံတွေကဆောင့်ချက်နဲ့အတူ တုန်တုန်တက်သွားနေတဲ့အမေ့ဖင်ကြီးတွေဆီရောက်သွားပြန်တယ်။ အမေ့ကိုနောက်ကလိုးနေပေမယ့် စောက်ဖုတ်ထဲလီးဝင်ထွက်နေတာကိုပီပီပြင်ပြင်မမြင်ရဘူး။ အမေ့ဖင်ဆုံကြီးတွေကကြီးလွန်းလို့ကွယ်နေတာ။ ဒါနဲ့ကျနော်လဲအဆောင့်မပျက်ဆက်ဆောင့်ရင်းက အမေ့ဖင်ကြီးတွေကိုဖြဲကြည့်တယ်။ အဲဒီမှာအမေ့ခရေပွင့်ဖင်ဝလေးကိုမြင်လိုက်ရတာပဲ၊ အလိုးခံနေရတဲ့စောက်ပတ်က လီးကိုအချက်ကျကျညှစ်ပေးနေတော့ အပေါ်အောက်တဆက်တစပ်တည်းရှိနေတဲ့ ဖင်ပေါက်စအိုဝကလည်း ပွစိပွစိနဲ့ဖြစ်နေတာကိုအထင်းသားမြင်နေရတယ်။ ကြည့်ရင်းအသည်းယားလာတာနဲ့ ကျနော်လည်းအမေ့ဖင်ပေါက်ထဲလက်ခလယ်ထိပ်လေးနဲ့ဖြည်းဖြည်းချင်းစမ်းပြီး ဖိထိုးလေးမွှထိုးလေးလုပ်ပေးလိုက်တော့အမေဖင်တချက်တွန့်သွားတယ်။ ခရေဝလေးကိုလက်ဖျားထိပ်လေးနဲ့အသာရစ်ပြီးချဲ့ကြည့်တာ။ သိပ်မဝင်ချင်တော့ကျနော်လည်းလက်ညှိုးပေါ်တံတွေးထွေးဆွတ်လိုက်ပြီအမေ့ဖင်ဝမှာအရင်သုတ်ပပြီးလက်ခလယ်လေးကိုတဖြည်းဖြည်းနှဲ့ သွင်းကြည့်တယ်။ အဆင်ပြေတယ်ဗျ၊ လက်ကချောပြီးဖင်ဝထဲတရစ်ရစ်ဝင်သွားတယ်။ ဖင်ထဲကိုလက်နှိုက်ပြီးကလိုင်းပေးနေတာကိုအမေကဘာမှမပြော၊ မတားတဲ့အပြင်၊ ဖင်ကြီးကရမ်းရမ်းပြီးလက်နှိုက်တာကိုနောက်ပြန်ကော့ပေးထိုးပေးနေသလိုပဲ။ ကျနော်အသကုန်ဆောင့်လိုးရင်းလက်ကလဲအမေ့ဖင်ထဲတပျိပျိကလိုင်းနေတာ။ အမေ့မှာကြမ်းပြင်ကိုမျက်နှာအပ်ချလိုက်ပြီး တင်ပါးကြီးတွေကဖင်ပူးတောင်းကြီးထောင်မိုးမျှော်နေတော့တာ။ အမေ့ကိုယ်လုံးလေးကတောင့်ပြီး တဟူးဟူးနဲ့ဟိုက်ပြီးရှိုက်နေတယ်။ ဒါပေမယ့်ပေါင်နှစ်ချောင်းတောင့်ထားပြီးဖင်ကိုတော့ ကျနော်စိတ်ကြိုက်ဆောင့်နိုင်အောင်နောက်ပစ်ပေးထားနိုင်တုန်းပဲ။ ကျနော်လဲအမေ့ပေါ်ကုန်းကုန်းကြီးထပ်ပြီး လက်တွေကို ကြမ်းမှာအားယူထောက်လို့ဆက်တိုက်ပစ်ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တာ.. "အား..အား..အားးး ဟ..ဟာ့..အာ့..အု..အီးးးစစ်စ်စ်....အင့်..ဆောင့်ထား..ဆောင့်..ဟင့်.." "အားး ဟားးရှစ်ထ်..ငါလိုးတဲ့..ကောင်းလိုက်တာအမေရာ.." "အူးး အင့်..ဟင့်..ပြီးပြီ..မေမေပြီးပြီ.." "အား..ရှီး...သားရောပဲမေမေ.." ကျနော့်လရည်တွေအမေ့စောက်ခေါင်းထဲကတဆင့် အမေ့ဗိုက်ထဲပန်းဝင်သွားပြန်ပြီပေါ့..။ ကျနော်မိနစ်ဝက်လောက်လီးကိုအမေ့ဖင်ထဲကပ်စိမ်ထားလိုက်ပြီးမှ လီးကိုချွတ်၊ မောမောနဲ့တဘက်လှိမ့်ချလိုက်ပြီးကြမ်းပေါ်မှာပက်လက်လေ းအသက်လုရှူနေရတယ်။ အမေလဲဒူးထောက်ပြီကုန်းကုန်းကြီးရှိနေရာကလူးလဲထပြီးဂါဝန်ကိကမန်းကတန်းဆွဲချလို့ အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီးထွက်သွားတယ်။ ထွက်သွားပုံကလှုပ်လီလှုပ်လဲ့။ ဖြူဖြူပါးပါးဂါဝန်အောက်ကဖင်လုံးကြီးတွေကတရစ်ချင်းတထစ်ချင်းနိမ့်ချည်မြင့်ချည်ရှိုးပြပြီးမှထွက်သွားတာလေ။ ကျနော်ကုတင်ပေါ်မှာထထိုင်ပြီးအမောပြေလှဲရင်းက မနေ့ညကနဲ့ အခုဒီမနက်လောလောလတ်လတ်ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေပြန်စဥ်းစားနေတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ကျနော်အဖေထွင်ပေးတဲ့လမ်းအဖေစီစဥ်ပေးတဲ့အတိုင်းအမေ့ကိုတဆုံးတစလုပ်ခဲ့ပြီးသွားပြီ။ ဘယ်လိုမှပြန်လည်နောက်ဆုတ်လို့မရ၊ မူလအတိုင်းအဖတ်ပြန်ဆယ်လို့မရ။ အမေ့မှာ မွေးမိခင်ဘဝက ကျနော့်မယားဘဝကိုလုံးလုံးပြောင်းလဲခဲ့ပြီလေ။ အဖေလိုချင်တာလဲဒါပဲမဟုတ်လား။ ကျနော်တို့မိသားစုလေးထဲကအမေထွက်မသွားဖို့ကအဓိကလိုအပ်ချက်ပဲမဟုတ်လား..။ အမေ့ကြည့်ရတာလည်းကြည်ကြည်ဖြူဖြူပဲလေ။ ကျနော်လဲကုတင်ပေါ်လှဲပြီးစဥ်းစားနေရင်းက ပြန်ပြီးအိပ်ပျော်သွားတယ်။ ကျနော်နောက်တစ်ခေါက်နိုးလာတော့ နေတောင်အတော်မြင့်နေပြီ။ အိမ်ရှေ့ထွက်လာတော့အမေလဲမရှိ အမေ့ကားလဲမရှိတော့ဘူးဆိုတော့ အလုပ်သွားပြီပေါ့။ ဒါနဲ့ကျနော် အဖေ့ အလုပ်ခန်းလေးထဲဝင်လာခဲ့လိုက်တယ်။ အဖေကကျနော့်ကိုမြင်တော့ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့... "ဘယ်လိုလဲကွငါ့သား..မနေ့ညက ကိစ္စပြတ်ရဲ့လား.." ကျနော်လဲအသက်မပါ့တပါပြန်ပြုံးပြလိုက်ပြီး..ပြောချင်ပေမယ့်စကားကထွက်မလာဘူး။ အဖေကကျနော့်ပခုန်းကိုလက်နဲ့တဖတ်ဖတ်ပုတ်ပြီး.. "ဒီအခြေရောက်နေမှတော့ဘာမှအတွေးများမနေပါနဲ့တော့ကွာ။ သားလုပ်တာအောင်မြင်ပါတယ်၊ မင်းမေမေကကပ်ပြောသွားတယ်။ သူကျေနပ်မှုအများကြီးရလိုက်တယ်တဲ့၊ တူးတူးကသိပ်တတ်တာပဲ့တဲ့၊ မင်းကိုတောင်ချီးကျူးသွားသေးသကွ၊ သိရဲ့လား.." အဖေဒီလိုပြောမှကျနော်လည်းကောင်းကောင်းကြီးပြုံးနိုင်တော့တယ်။ အမေကျနော့်ပါဖောင်းမန့်ကိုကျေနပ်တယ်ဆိုတော့ပျော်ပြီလေ။ အဖေကလည်းအပြုံးမရပ်နိုင်သေးပဲ။ "ကောင်းတယ်ငါ့သား..သူများတွေလက်ထဲပါသွားမယ့်အစား၊ ကိုယ်ဖာသာရိုက်ချက်စားလိုက်တော့ကိစ္စပြတ်ကရောပေါ့..ဟားဟား.." "သား..မေမေကျေနပ်အောင်ဘယ်လောက်ထိထိမ်းထားနိုင်ပါ့မလဲမသေချာဘူး။ သားကအတွေ့အကြုံသိပ်ရှိသေးတာမဟုတ်ဘူး.." "ငါ့သားလုပ်နိုင်ပါတယ်ကွာ..ဖေဖေလောင်းရဲတယ်၊ ဒီနေ့ကစပြီး မင်းအမေဘယ်ယောက်ျားမှကြည့်တော့မှာမဟုတ်ဘူး။ ငါတို့သားအဖနဲ့ပဲအမြဲနေသွားတော့မှာကွ။ ဒါနဲ့ငါ့သား ကောင်ကြီးကအကြီးကြီးဆိုကွ၊ ဟုတ်လား" "ဟာ.. ဖေဖေကလည်း..ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ၊ သွားတော့မယ်" ကျနော်လည်း မျက်နှာကြီးပူထူသွားပြီး ရှက်တာနဲ့အဖေ့ရှေ့ကလစ်လာခဲ့တော့တယ်။ "ဟား..ဟားး..ဟားးးး" အဖေသဘောအကြီးအကျယ်ကျပြီးရီရင်းကျန်ခဲ့တယ်။ ကြည့်ဦး..ကြည့်ဦး..အမေကတော့မလွယ်ဘူး။ တမနက်လေးပဲရှိသေးတယ်။ အလုပ်မသွားခင်လေးမှာ ကျနော့်လီးကြီးတာကိုအဖေ့ဆီကြော်ငြာဝင်ခဲ့သေးတာကိုသာကြည့်။ အဲဒီနေ့က နောက်ကျမှကျောင်းကိုထွက်လာဖြစ်တယ်။ မထင်မှတ်ပဲကိုယ့်အမေကိုယ်လိုးဖြစ်ခဲ့တဲ့အတွေ့အကြုံကြောင့်တနေ့လုံးရင်တွေတလှပ်လှပ်နဲ့ စိတ်နဲ့လူနဲ့သိပ်မကပ်တော့ဘူး။ ကျနော်မညာတမ်းဝန်ခံရရင်အမေ့ကိုတော်တော်စွဲလမ်းသွားမိတယ်။ အမေကတကယ်တော့အရမ်းဆက်စီကျပြီးကုတင်ပေါ်ကကိစ္စ ကာမစပ်ရှက်သွေးသားနှီးနှောဖို့အကောင်းဆုံးအဖော်မွန်တစ်ယောက်ဆိုတာလက်ခံမိတယ်။ ဒဲ့ပြောရရင်အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းပြီး လိုးလို့တော်တော်ကောင်းတဲ့မိန်းမပါပဲ။ မနေ့ညကအတူအိပ်ဖြစ်လိုးဖြစ်ပြီး ဟုတ္တိပတ္တိသိပ်စကားမပြောဖြစ်ကြပေမယ့်ပွင့်လင်းသင့်သလောက်ပွင့်လင်းဖြစ်ခဲ့ပြီးပြီ။ အမေ့ရဲ့ဏှာထန်တဲ့စိတ်ရင်းကိုလည်းရိပ်စားမိလိုက်ပြီ။ ကျနော့်အတွေးထဲမှာတော့အမေကဒီလောက်လှပြီးထန်တဲ့စိတ်အခံရှိနေတုန်း တဏှာရာဂသွေးတွေတဟုန်းဟုန်းထတုန်းဆိုတော့ အဖေလဲစိတ်ထဲမှာအနေခက်ပြီး၊ စနိုးစနောင့်ဖြစ်နေမှာပဲလေ။ သူမှအမေ့ကိုလိုအင်တွေဖြည့်၊ စိတ်ကျေနပ်အောင်မှလုပ်မပေးနိုင်တော့တာ၊ အားငယ်နေမှာပေါ့။ တကယ်လို့ကျနော်သာအဖေညှိနှိုင်းတာကိုလက်မခံပဲအမေ့ကိုအဖေ့ကိုယ်စားဝင်ပြီးမီးမသတ်ပေးရင်၊ အမေ လင်ငယ်နေပြီး ကျနော်တို့သားအဖဆီကထွက်သွားတာမျိုးကကျိန်းသေပေါက်ဖြစ်နိုင်ခြေများနေတယ်။ ဒါကြောင့်ကျနော်မနေ့ညက သူများတွေအခေါ်ကျေးဇူးရှင်မွေးမိခင်လို့ဆိုကြတဲ့အမေအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးကို ကာမစပ်ယှက် တက်လိုးခဲ့မိ၊ မယားပြန်လုပ်ခဲ့မိတာကို နောင်တမရပဲကျေနပ်နေမိတယ်။ ကျနော်ဒီလိုလုပ်မှအမေကျနော်တို့နဲ့မြဲမယ်လို့ခံယူထားပြီးပြီလေ။ ကျနော်တို့မိသားစုကြားမှာ တခြားအပြင်လူမရှုပ်ကြေးပေါ့။ အမေလင်ငယ်နေမယ့်အရေးမြင်တော့ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ပဲအမေ့လင်ငယ်အဖြစ်ခံလိုက်တယ်။ ပြတ်ကရော..။ ----------------------------------------- အပိုင်း(၆) ဆက်ရန် အပြင်လူမရှုပ်ကြေး (၆) အဲဒီညက ကျနော်အိမ်ပြန်ရောက်တော့အဖေကပုံမှန်လုပ်နေကျအတိုင်းတီဗွီထိုင်ကြည့်နေတယ်ဗျ။ အမေကတော့သူ့အခန်းထဲမှာပဲနဲ့တူတယ်။ ကျနော်လည်းအဖေ့ကိုနှုတ်ဆက်ရင်းနဲ့အနားသွားထိုင်လိုက်တယ်။ ဒီမှာ အဖေက.. "တူးတူး.. သား..မနက်ကအိပ်ရာထနောက်ကျပြီးအလောတကြီးကျောင်းထွက်သွားတော့သေချာမေးဖို့စမ်းဖို့တောင်အချိန်မရလိုက်ဘူး။ ဟိုကိစ္စကွာ...ဘယ်လိုလဲကွမနေ့ညကဇာတ်လမ်း..လုပ်စမ်းပါဦး..။ မင်းအမေကဘယ်လိုနေသလဲသား..ကောင်းလား၊ မရှက်နဲ့ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းသာပြော.." "ဟား.. ဖေဖေကလည်း..ဒဲ့ကြီးမေးနေပြန်ပြီ..၊ ဖြေရမှာရှက်စရာကြီး၊ ကဲပါလေ မထူးပါဘူး၊ ဟီးဟီး.. ပထမတန်းပဲဖေဖေရ..ဇ ကတော့မသေးဘူး.. ဒါနဲ့ဖေဖေရော မေမေ့ကို ဒီကိစ္စပြန်ကြိုးစားမကြည့်ချင်ဘူးလား။ ဖေဖေ့ကျန်းမာရေးကောင်းအောင်ပြန်ကျင့်ယူလို့ရမယ်လို့သားထင်တယ်" အဖေကသက်ပြင်းကြီးတစ်ချက်ချလိုက်ပြန်ပြီး.. "အင်း..! ဘယ်လိုပြောရမလဲမသိဘူးသားရာ။ ဒီလိုပဲပွတ်လိုက်၊ သပ်လိုက်၊ လှိမ့်လိုက်၊ ဆွလိုက်နဲ့ အာသာပြေရုံ၊ စိတ်ဖြေရုံလုပ်နိုင်တာပဲရှိတာပဲဟာ။ ဘယ်လိုဆွဆွ ဒီကောင်ကကောင်းကောင်းမထချင်ဘူး၊ မင်းအမေမှာ ဟတ်ကော့ကြီးဖြစ်ပြီးစိတ်တိုရတာပဲများတယ်။ ဒီတော့လည်း မစတာပဲကောင်းတယ်ဆိုပြီး.." ကျနော်လည်းအဖေ့ခံစားချက်ကိုနားလည်သွားတယ်။ အဖေ့ကိုလည်းသနားသွားတယ်။ အဖေ့ကိုကြည့်ရတာဒီစိတ်တွေရှိနေတုန်းပဲ။ လိုလည်းလိုချင်၊ လုပ်ချင်နေတုန်းပဲ ဆိုတာသိလိုက်ရတယ်။ အဖေ့ကိုဘယ်လိုကူညီနိုင်မလဲ။ ကျနော်နည်းလမ်းရှာကြည့်ရမယ်။ ကျနော်က ဖေဖေထမင်းစားပြီးပြီလားမေးတော့ သူရောအမေရောကျနော်မလာခင်လေးကစားပြီးပြီ။ သားပဲသွားစားလိုက်တော့တဲ့။ ကျနော်လဲညစာထမင်းစားသောက်၊ ရေမိုးချိုးပြီး ကိုယ့်အခန်းထဲဝင်ပြီးဂိမ်းကစားနေလိုက်တယ်။ ကျနော့်စိတ်ထဲအထင် အမေကတော့မနေ့ကတစ်ညထဲနဲ့သူ့အဖို့တော်တော်လုံလောက်သွားပြီးမီးငြိမ်းသွားပြီထင်တာပဲ။ ဒီညတော့ဆက်တိုက်လာလိ့မ်မယ်မထင်ဘူး။ ဒါကြောင့်အေးအေးဆေးဆေးထိုင်ကစားနေဖြစ်တယ်။ ဒါပေမယ့် ညဆယ်နာရီထိုးတော့အခန်းတံခါးဖွင့်သံကြားရပြီးအမေဝင်လာပြန်ပါလေရော။ ဒီညတော့ကျနော်ထင်လဲထင်မထား၊ စောင့်လည်းစောင့်မနေတော့ ရုတ်တရက်လန့်သွားသေးတယ်။ "ဟင်..မေမေ..ဘာကိစ္စရှိပြန်လဲ.." အမေက အခန်းတံခါးအဝင်ဝနားက မီးခလုပ်ကိုပိတ်လိုက်တော့အခန်းအလည်ကမီးချောင်းအဝိုင်းကြီးကငြိမ်းပြီးမှောင်ကျသွားတယ်။ နောက်ခလုပ်တခုကိုနှိပ်လိုက်တော့အခန်းနံရံကပ်မီးပွင့်လာပြီးအခန်းထဲမှာ အဲဒီမီးပွင့်မှိန်မှိန်နဲ့ကျနော်လက်တော့ပ်မော်နီတာကမီးရောင်ပဲကျန်တော့တယ်။ အမေကကျနော့်ဆီလျှောက်လာပြီး..ကျနော်နှာခေါင်းကိုဖွဖွလေးဆွဲညှစ်ရင်းက။ "ဟောဒီကိစ္စပေါ့..၊ တကထဲမေးနေရသေးတယ်။ မနေ့ညကအတိုင်းပေါ့။ နင့်အဖေနင့်ကိုဖွင့်ပြောပြီး အားလုံးသဘောတူထားပြီးသားမဟုတ်လား.." အမေကမနေ့ညကလိုပဲညဝတ်ဂါဝန်ပါးလျလျ နောက်တစ်ထည်ကိုဝတ်ထားပြန်တယ်။ "ဘာ..သဘောတူတာလဲမေမေရဲ့.." "အမယ်..မယ်..ကြည့်..မသိချင်ယောင်ဆောင်နေသေးတယ်..လူဆိုးလေး။ နင့်အဖေနဲ့နင်ပြောထားတဲ့ကိစ္စပေါ့.." အမေကညုတုတုအသံနဲ့ပြောတယ်။ ကျနော်လဲအမေ့ကိုခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်.. "ဟုတ်တယ်လေ..." "နင့်အဖေနဲ့နင်က တစ်ညပဲသဘောတူထားတာလား၊ ဒါနဲ့ပဲပြီးရောလား..." "မ..မသိဘူးမေမေ.." "ကြည့်စမ်း...အူကြောင်ကြောင်မလုပ်နဲ့နော်...၊ မေမေကစောင့်နေတာသိလား၊ မေမေ့အခန်းကပိုပြီးသက်တောင့်သက်သာရှိတယ်လေ။ ဘာလဲ...မိန်းခလေးကချည်းလာရမှာလား.." "ဒီလိုလဲ..မဟုတ်ပါဘူး..သား...သားက.." အမေကကျနော့်မျက်လုံးထဲကိုသေချာစိုက်ကြည့်ရင်း.. "ဘာလဲ..! သားက..မေမေ့ကိုအားနာနေတုန်း၊ ရှိန်နေတုန်းဖြစ်နေလို့လား။ ဒီမှာကြည့်စမ်း..၊ မေမေ့ကိုသာမန်မိန်းမတစ်ယောက်၊ ဘာမှမတော်တဲ့မိန်းမတစ်ယောက်လို့ပဲစိတ်ထဲမှာတွေးထား၊ မှတ်ထားလိုက်။ ဒါလောက်ဆိုတော်ပြီ။ မေမေ..သားနဲ့၊ သားဖေဖေကို သိပ်ချစ်တယ်။ ဒါပေမယ့်မေမေအောင့်အည်းသည်းခံပြီးနေလာခဲ့ရတာကြာပြီ။ သားအဖေ မပေးနိုင်ခဲ့တာကို..အဲ..အဲ..။ အမေအခုထိလိုအင်ဆန္ဒတွေရှိနေသေးတယ်။ ဒါကြောင့်သားအဖေနဲ့သားတို့ကိုညှိခိုင်းကြည့်ခဲ့တယ်" "ဒါဆို..ဒီအိုင်ဒီယာက အမေ့ဆီကလာတာပေါ့.." "မဟုတ်ဘူး.. မေမေတို့နှစ်ယောက်တိုင်ပင်ပြီးမှဖြစ်လာတာ" "ဖြေရှင်းချက်က..ဘာလို့သားပဲဖြစ်ရတာလဲ.." "မေမေ့ကိုတခြားတစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ပေးအိပ်စေချင်၊ ညားစေချင်တာလား။ စဥ်းစားကြည့်၊ အဲ့လိုဆိုရင် သားမနှမြောဘူးလား.." ကျနော်ပြောစရာစကားမရှိပဲငြိမ်သွားရတယ်။ အမေကဆက်ပြီး.. "သားကိုကြည့်ရတာတမျိုးပဲ သားစိတ်တွေတွေဝေပြီးမတင်မကျဖြစ်နေတုန်းပဲလို့ထင်တယ်။ ဒီကိစ္စဒို့သားအမိနှစ်ယောက်ပွင့်လင်းလိုက်ကြရင် ဒို့မိသားစုလည်းမကွဲမကွာပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နေသွားကြရမှာ။ ဒါမှမဟုတ် မေမေဒီလိုမျိုးမနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်နေရလားဆိုပြီးသားစိတ်ထဲကရွံနေတာများလား" ကျနော်အမေ့ကိုမျက်လုံးချင်းပြန်ဆိုင်ကြည့်မိပြီးတော့ခေါင်းကိုခါလိုက်ရင်း။ "မဟုတ်ပါဘူးမေမေ..၊ သားမေမေ့ကိုဒီလိုရွံမုန်းတဲ့အတွေးမျိုးတခါမှမဝင်ဖူးခဲ့ပါဘူး။ ရင်တောင်ခုန်နေမိတာပါ၊ မေမေ့ကိုသားချစ်ပါတယ်.." ကျနော့်စကားကိုအမေကျေနပ်သွားစေလားတော့မသိဘူး၊ အမေတစ်ချက်ပြုံးသွားပြီး.. "ကြိတ်ပြီးတော့တောင်သဘောကျနေသေးတယ်မဟုတ်လား..မေမေ့ကိုမညာနဲ့နော်..၊ သားအကြည့်တွေကမေမေ့ပေါ်မရိုးသားတာကြာပြီ၊ မေမေသိတာပေါ့.." ကျနော်ခေါင်းကြီးငုံ့ထားပြီး.. "ဟုတ်ကဲ့..ဒါ..ဒါပေမယ့်၊ ဒါကမဖြစ်နိုင်တဲ့ရူးကြောင်ကြောင်စိတ်ကူးယဥ်အိပ်မက်တစ်ခုပါ.." "နောက်ဆုံးတော့သားရဲ့စိတ်ကူးအိပ်မက်က မနေ့ညကပဲအကောင်အထည်ပေါ်သွားပြီမဟုတ်လား။ အခုမှသားစိတ်တွေကမရေမရာပြန်ပြီးဖြစ်နေတယ်။ အခုမေမေကသားရဲ့စိတ်အင်အားပြန်ဆုတ်မသွားအောင်အားတင်းပေးနေတာ။ သားရဲ့အိပ်မက်ဆန္ဒကို နောင်တသက်လုံးအမြဲတမ်း အသက်ဝင်သွားအောင်မေမေကျေကျေနပ်နပ်ဖြည့်ဆည်းပေးမယ်၊ ဟုတ်ပြီလား..သားတွေဝေနေဦးမှာလား.." အခုကျနော်ကကွန်ပြူတာစားပွဲမှာထိုင်နေတုန်းပဲ။ အမေကကျနော်ထိုင်နေတဲ့ကုလားထိုင်ဘေးမှာဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ရင်း..၊ "ဒါဆို..အခု ဒို့နှစ်ယောက်သဘောတူလိုက်ကြရအောင်၊ ရှေ့ရှောက် မေမေနဲ့သားအကြား၊ ဘာမှစိတ်ကျဥ်းကြပ်တာတွေ၊ မဝံ့မရဲဖြစ်တာတွေ၊ မျိုသိပ်ထားတာတွေ မထားရတော့ဘူး။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲနေကြရအောင်..၊ မနေ့ညကလိုပေါ့။ လာပါမေမေ့အချစ် မေမေ့လင်လေးရယ်။ သူများကိုညကလိုပျော်အောင်ထပ်လုပ်ပေးဦး..နော်.." ပြောရင်းဆိုရင်းအမေကခပ်ရဲရဲပဲ ဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ်နဲ့ ကျနော့်ပုဆိုးခါးပုံစကိုဆွဲဖြည်ပြီးလျောချလိုက်တယ်။ ရုတ်တရက်မို့ကျနော်အမြန်ပြန်ဆွဲတာတောင်မမီတော့ဘူး၊ အမေ့လက် မြန်ချက်များကတော့..။ "အမယ်.. ဘာရှက်နေရပြန်တာလဲ၊ ကောင်းအောင်လုပ်ပေးမလို့ဟာကို၊ ညကသူများကိုအားရပါးရမယားလုပ်သွားတုန်းကတော့ ဘာမှမရှက်ပဲနဲ့၊ ခုမှလာပြီး.." ဒါနဲ့ပဲ အမေ့စိတ်ကြိုက်ကျနော်လွှတ်ပေးလိုက်ရတော့တယ်။ အခုအမေကကျနော့်ကုလားထိုင်ဘေးကကြမ်းပြင်မှာဒူးထောက်ရက်သားရှိနေတယ်။ ညအိပ်ချိန်ဆိုတော့ကျနော်လဲဘာမှခံမဝတ်ထားပဲ ပုဆိုးတစ်ထပ်ပဲရှိတာ၊ ခါးပုံစဖြေချလိုက်တော့ငေါက်တောက်ထွက်လာတဲ့ ကျနော့်ညီလေးကိုအမေကဖမ်းကိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့လက်ကလေးနဲ့ဖွဖွဆုပ်ညှစ်ပေးနေတယ်။ ငတိကစောစောကအိပ်နေတာဗျ။ ခပ်ခွေခွေပဲ။ အမေ့လက်ဖဝါးနုနုလေးနဲ့သုံးလေးကြိမ်လောက်ပွတ်ဆွဲပြီး ဖွဖွလေးဖိလိုက်ညှစ်လိုက်လုပ်ပေးတော့ အကောင်ကချက်ချင်းနိုးလာတော့တာပဲ။ ခဏလေးနဲ့ဖောင်းတက်လာပြီး ဟော့ဒေါ့ဝက်အူချောင်းကြီးလိုရှည်ရှည်ဖြောင့်ဖြောင့်မာမာကြီးဖြစ်လာတော့တယ်။ ကျနော်ကထောင်ထလာတဲ့ကောင်ကိုအတင်းလက်နဲ့ဆွဲဖိဖုံးတော့..၊ "ကြည့်စမ်း..မြွေလေးကချက်ချင်းနိုးလာတော့တာပဲ..ဟိဟိ..၊ လက်ကြီးကလဲဖယ်စမ်းပါ လာရှုပ်မနေနဲ့..၊ သား သိပ်ပီးစိတ်မလှုပ်ရှားနဲ့နော်၊ ပြေပြေလျော့လျော့လေးထား။ လက်ကအဲ့ဒါကြီးဖုံးမယ့်အစားမေမေ့နို့ကိုကိုင်ပါလားလို့.." အမေကကျနော့်လက်ကိုဆွဲဖယ်ပြီးသူ့နို့အုံကြီးပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်။ လက်ထဲရောက်လာတဲ့နို့ကြီးတွေကိုကျနော်ဆွဲညှစ်တော့တာပေါ့။ ညဝတ်ဂါဝန်ပါးတစ်ထပ်ခံနေပေမယ့် အတွေ့ကအိညက်နေတာပဲ။ အမေ့ပေါက်စီကြီးတွေကကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာတင်းတင်းအိအိကြီးတွေ။ အမေလဲအခုမှကျနော့်လီးကိုကောင်းကောင်းလွတ်လွတ်လပ်လပ်ကစားလို့ရတော့တယ်။ ပုဆိုးကတော့ကွင်းလုံးပုံကျနေပြီ။ အခုလီးကအကြောပြိုင်းပြိုင်းထပြီးခေါင်းတဆတ်ဆတ်နဲ့မာန်ဖီစပြုနေပြီ။ အမေကအခုတော့လီးကိုခပ်တင်းတင်းဆုပ်ပြီး ရှေ့နောက်လျောတိုက်လို့တဖြောင်းဖြောင်းဂွင်းထုပေးနေတယ်။ "ကြည့်ပါဦးဟယ်..၊ ခဏလေးဆွရုံရှိသေး ထွားတက်လာလိုက်တာအဆမတန်ပဲ။ နင့်အဖေလီးနဲ့များကွာပါ့၊ ဘယ်လောက်နှိုးနှိုးမထဘူး။ အေးလေသူ့ကိုလည်းအပြစ်ပြောလို့မရပါဘူး။ အကြောထိသွားတာကိုး။ အခုတော့ငါ့သားဟာကြီးကိုပဲအားကိုးရတော့မှာပဲ၊ အားရစရာကောင်းလိုက်တာ" အမေကဂွင်းထုပေးရင်းက ညည်းပြောပြောနေတာ။ အခုလက်ရှိအခြေအနေကတော့မနေ့ညကပုံစံနဲ့လုံးဝပြောင်းပြန်ပဲ။ မနေ့ညကအမေကလုံးဝရှက်ရွံ့နေတဲပုံစံမျိုးပါ။ နို့တောင်အကိုင်မခံဘူး၊ ကိုယ်မွေးထားတဲ့သားနဲ့စခံခံချင်းညမှာ စိတ်ထဲကအတားအဆီးလိုကြီးဖြစ်ပြီးစိတ်သွားတိုင်းကိုယ်မပါရွံ့ကြောက်စိတ်ကြီးဖြစ်နေပုံရတယ်။ အစစအရာရာကျနော်ကပဲဦးဆောင်သူဖြစ်ခဲ့တယ်။ မနေ့ညကတော့ကျနော်ကရဲလိုက်တာ၊ အဖေ့ကိုကတိပေးထားပြီးဖြစ်တော့တက်ကြွနေတယ်။ အဖေပြောတဲ့အတိုင်းအမေကအခန်းထဲဝင်လာတော့သွေးကြွပြီးဝုန်းတော့တာပဲ။ အခု ဒီညမှာတော့ အမေကတက်ကြွပြီးဦးဆောင်သူဖြစ်သွားပြီ။ ကျနော်ကသွေးပြန်အေးပြီးနဲနဲတုန့်နှေးနေတယ်။ အမေပြောသလိုကိုယ့်အမေကိုတက်လုပ်မိပြီးမှအခုမှပြန်ရှိန်နေသလိုပဲ။ အမေဂွင်းထုပေးလို့နဲနဲအရှိန်ရလာတော့ကျနော်လီးလည်းတဖျင်းဖျင်းဖြစ်လာပြီ။ အမေ့လက်နဲ့အပြည့်မနိုင်မနင်းထွားတက်လာပြီ။ ကျနော့်လက်တွေလဲအရှိန်ရလာပြီး အမေ့နို့ကိုစိမ်ပြေနပြေနှဲနေတာပေါ့။ သိပ်မကြာပါဘူး ကျနော်အမေ့ကိုရှိန်နေ၊ အားနာနေတာတွေပြန်ပျောက်သွားပြီးတဏှာစိတ်တွေငယ်ထိပ်ပြန်တက်လာတယ်။ အမေစောစောကပြောခဲ့သလို ဒါငါ့အမေလို့မတွေးတော့ပဲ။ ကိုယ်နဲ့ချစ်တင်းနှီးနှောမယ့်မိန်းမတစ်ယောက်လို့မြင်လာပြီ။ ကျနော်လည်းအမေ့နို့တွေကိုအပြင်ကကိုင်ရုံနဲ့အားမရလို့ အင်္ကျီလည်ပင်းပေါက်ကလက်ရှိုထည့်ပြီး အသားအတိုင်းအားရပါးရဖျစ်ရင်း၊ တောင်နေပြီဖြစ်တဲ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုပါလက်ထိပ်နဲ့ညှစ်ကစားပေးနေလိုက်တယ်။ အမေလည်းဂွင်းထုပေးနေတာကိုရပ်လိုက်ပြီးတော့ အခုအဆမတန်တောင်ပြီးထွားကျိုင်းနေတဲ့ကျနော့်လီးကိုပါးစပ်လေးဟပြီးငုံစုပ်လိုက်တယ်။ အမေ့ရဲ့အာခေါင်နွေးနွေးအရသာ။ နူးညံ့တဲ့လျှာအရသာကိုဒုတိယညအဖြစ်ဆက်တိုက်ခံစားလိုက်ရခြင်းပဲ။ မနေ့ညကလိုပဲအမေစိတ်ပါလက်ပါပုလွေမှုတ်ပေးနေတယ်။ လီးတစ်ချောင်းလုံးအာခေါင်အဆုံးထိသွင်းပြီငုံစုပ်လိုက်၊ ပတ်ချာလှည့်လျက်လိုက်၊ ဒစ်ဖျားလေးကိုလျှာနဲ့ကလိလိုက်ပေါ့။ ကျနော်လဲအရမ်းကောင်းလာတယ်။ လီးကြောတွေကလည်းတဖျင်းဖျင်းထလာတယ်။ ခေါင်းလေးတလှုပ်လှုပ်နဲ့ငုံ့ငုံ့ပြီးစုပ်နေတဲ့ အမေ့ခေါင်းကဆံပင်တွေကိုဆွဲဆုပ်ကိုင်ပြီး လီးပေါ်အတင်းဆွဲဆွဲဖိနေမိတယ်။ အမေကတော့ဘာမှမပြောဘူး ကျနော်ခုလိုစိတ်တွေထန်ပြီးသူ့ခေါင်းကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲဖိလေ၊ သူကစိတ်ပါလက်ပါလီးစုပ်လေပဲ။ နောက်ဆုံး သူလီးကိုပါးစပ်ကချွတ်လိုက်ပြီး လက်နဲ့ပြောင်းကိုင်လို့ တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ဂွင်းဆက်ထုပေးနေပြန်ရော။ နောက်ဆုံးဂွင်းထုတာပါရပ်လိုက်ပြီးမတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။ ကျနော့မျက်နှာလေးကိုမော့ပြီးသု့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနဲ့ကပ်တေ့ပြီးစုပ်နမ်းလိုက်ပြီးမှဏှာသံလေးနဲ့... "လာကွာ..ကုတင်ပေါ်ရွှေ့ရအောင်နော်..မေမေ့လင်လေး" ----------------------------------------- အပိုင်း(၇) ဆက်ရန် 

***Video နှင့် အစအဆုံး pdf များ Download လုပ်ပြီးသိမ်းထားရန် မန်ဘာ၀င်နိုင် ပါတယ်*** မန်ဘာ၀င်ရန်အတွက် - 09983397150